emeak kolpe bat hartu zuela eta larrialdietan izan ginen iragan astean. Buruan zabaldu txiki bat, jolasean zebilela. Gauza handia ez baina ondo itxi beharra nabari zen.
Metroz joan gara ospitalera. Taxia baino bizkorragoa da.
Larrialdiak, iritsi gara. Ospitalera sartzeko ate detektagailu batetik iragan behar izan dugu. Utzi mugikorrak hor. Erakutsi poltsak. Ez du txisturik jo ateak.
Mostradorean izena eman eta itxarongelara. Ez dago jende asko. Eserita, emakume nagusi bi, aurpegia mozorroz, eztulka. Covid-a, edo gripea. Haien ondoan bikote bat, neska-mutilak, bata erdi lo dago eta bestea hura iratzarri nahian dabil. Kolpeak ematen dizkio garondoan eskuarekin. Neskak ezin dio logaleari eutsi. Opiazeo baten gaindosia, itxuran.
Tarte batera, neska nerabe bat sartu da, haren amarekin, haurdun dago neska. Haien atzetik, polizia bat emakume batekin. Emakumeak eskuak eta hankak lotuak zituen eskuburdinekin. Guardiak eskuburdinetako bat aulkira lotu dio eta bere ondoan eseri da. Mugikorrari begira hasi da. Une batez pentsatu dut serie bat ikusten ari nintzela.
Semearen izena esan dute goraki eta boxetara sartu gara. Eskuburdinen emakumea komunera pasatu da. Polizia zain izan du kanpoan. Erizaina oso atsegin egon da, behatu du. Ez da ezer, pare bat grapa eta listo lagunekin jolasteko. Joan egin da. Minutu batzuetara, beste erizain bat agertu da eta galdera bera egin dio mutilari. Zer gertatu zaizu? Behin eta berriz galdera bera umea egia esaten ari dela ziurtatzeko. Joan da hura ere. Gizon bat sartu da gero. Aseguruko txartela eskatu digu. Dena ondo da? Bai, dena ondo da. Dena estalia dago.
Medikua azaldu zaigu azkenean. Semeari lasai egoteko esan dio, bere garaiko eskolaz hasi zaio hitz egiten eta konturatu gabe grapak jarri dizkio. Ikusi duzu? Ez da ezer, atximurka egitea bezala. Ez dira bi izan azkenean, hiru baino.
Umetxo batzuk zorionak zuri kantatzen entzuten genituen alboko gelan. Ez dakigu nori. Ez genituen ikusten.
Metroz bueltatu gara etxera. Taxia baino bizkorragoa da.
