Unibertsitateen egoerak okerrera egin du azken astean. Poliziari deitzeak egoera makurtu baino ez du egin. Komunitate akademikoaren barruan tentsio handia somatzen da. Egon dira unibertsitate batzuk ikasleekin negoziatu dutenak, eta horietan arazorik gabe kendu dira kanpaldiak. Baina gehienetan polizia sartu da.
Columbia Unibertsitatea hutsik dago orain. Dena desegin da. Ez dago protestarik, egia da, baina ia ezinezkoa da bertara sartzea. Kontrol zorrotzak daude. Ez dago lehengo bizitasunik. Irakasleek hitzaldirik ez ematea erabaki dute, protesta gisa. Etxean geratzea. Ezagutzaren joan-etorria geratu da horrela. Ikasgelak ikasle-zurtz, liburutegiak irakurlerik gabe.
Nik ere han idatzi ohi dut, Columbiako liburutegian. Ez zait gustatzen bakarrik idaztea etxean, nahiago dut jendeaz inguratuta, liburutegian. Munduaren norabideaz gogoeta egiten duten horiekin. Horrela, ez naizelako hain bakarrik sentitzen. Baina, orain, liburuaren idazketa geratuta daukat. Ezin dut idatzi, ez daukat tokitik eta gogoa ere joan egin zait.
Bai, dena dago geldirik New Yorken. Ezin irakurri, ezin idatzi. Soilik poliziaren helikopteroa entzuten da, han goian. New Yorkeko zeru hodeitsuaren zurian haren mezua idazten: Kontuz, zuei begira nago.
