Goizean goiz jaiki eta zeruan lainoak ageri diren arren, beroa pisua da, sapa. Gosaria zain dugu Yeini eta Feliperen etxean: arepak gasnarekin. Haurrak ez dira urrun, eta beste herritarrak ere ez, etxeko atea beti irekia baita hemen. Feliperekin elkarrizketak orenak iraun ditzake. Bere ikuspegia ematen digu Venezuelako eta munduko egoerari buruz. 20 urte dira bolibartar iraultza hasi zela, eta zailtasunak zailtasun, Felipe bezalako militanteei esker eta Che Guevara komuna bezalako proiektuei esker, aitzinatzen da. Euskal Herriari buruz ere ikuspegi zinez zorrotza du. Notak hartzen saiatzen naiz.
Astelehena da Maracaibo lakuaren hegoaldeko Merida estatuko herri ttipi, bero eta urrundu honetan. Urrundu diot, azken uholdeengatik ibaiak gainezka egin zuenetik, herrira iristeko bide bakarra suntsitua baita. Oinez bakarrik pasa gaitezke momentuz, baina auzolanean ari dira herritarrak berriz eraikitzen. Gaur astelehena izanik, kafe kooperatibako kideak elkartuko dira lan komunitarioa egiteko goizean, eta asanbladan arratsaldean. Gaur, horietan parte hartzeko xantza dugu guk ere. Colimir kooperatiba 2004an sortu zuten, ordura arte kafe ekoizpenik ikusi ez zuen mendialdeko eskualde honetan. 2013an kafea prozesatzeko baliabideak eskuratu zituzten. Zailtasun handiena merkaturatzea dute gaur egun. Kooperatibak, ekoizpen guneez gain, auditorium bat eta logela bat eraiki ditu herrian; bertan errezibitu gaituzte Euskal Herritik Askapenaren brigadan parte hartzen dugun kideak. Aurten ere abiatua da brigaden kanpaina, elkartasun internazionalista antolatzeko.
