Odisearen interpretazio musikala eta poetikoa proposatu nuen duela zenbait urte. Aitortu behar dut berriz ere herritar gutti interesatu zituen enegarren proiektua izan zela.
Alta, garaiari egokiak zitzaizkion galderak jorratzen saiatu nintzen. Odiseak, Ulisesen Troiako gerlatik landako hamar urteko etxeratzea kontatzen du; hots, gudua, etsaia, bakea, erbestea, damua, barkamena, generoen arteko harremanak, transmisioa… Hori guzia jorratzen saiatu nintzen, euskal poetak tarteko.
Odisean, mendebaldeko zibilizazioaren testu fundatzaileetarikotzat ematen duten horretan, gerla irabazi ondoan, Ulises etxera sartu eta bere herria eta Penelope emaztea enganatzen saiatu diren guziak erailtzen ditu. Hori dio Homeroren Odisearen XXII. kantuak. Hori da Ulises mendebaldeko heroiaren etxeratze ondoko lehen ekintza.
Konparatu gabe ezin egon. Ez ote da menperatzaileek euskaldunen kontra beti izan duten postura? Azken hilabete hauetako prentsa begiratzea aski da: Ostiakoen atxiloketak, bakegileen auzia, Gorka Roca Torreren kontrako auzia, eta abar…
Azken Indioa akabatu arte, bakerik ez…
Ez badugu gehiago (batzuek diotenez) «etsaitasun orokorturik pairatzen» ere, aitortuko duzue, ez garela aske eta lasaitasun osoan bizi!
Gandiagaren bertso hau oroitarazten dit: «Bakea ez da legea. Bakea legezkoa da, ordea».
Itxuraz, ez dugu denek bakearen definizio berdina. Nik behintzat, ez dut ez espainol ez frantsesik entzuten gure herriari mendeetan jasanarazi dionaz damutzen denik, ezta egindakoarengatik barkamena eskatzen digunik ere.
Odiseari fidel darraikiote inperialistek.
