Egitera goazena egiteko, tokia behar izaten dugu oro har; tokia, espazioaren zati jakin bat, denbora non igaro ahalbidetzen duena. Eta denean ere, gero eta toki gutxiago dagoela dirudi.
Lehen, gazte nerabeek, ez-dakit-zenbat urte betetzen zituztenean, institutuko ez-dakit-zenbatgarren mailara iristen zirenean, edo hurbileko lagunei gogoak ematen zienean, zenbait auzo eta herritan, inguruko lokal hutsak bilatzen zituzten, enteratzen ziren ea alokagai zeuden, galdetzen zuten zenbat diruren truke alokatuko zieten horietako bakoitza, eta beste kuadrillaren batekin espazioa konpartitzea negoziatzen zuten gehien-gehienek, ordain zezaketen prezioaren truke haien lokala izan zezaten.
Orduan, lokala izaten zen elkarrekin egoteko tokia hainbesterentzat. Lokalean gauza inportanteak gertatzen ziren: estutzen ziren harremanak, sendotzen ziren identitateak, konpartitzen, eztabaidatzen, indartzen ziren ideiak, aldatzen, finkatzen ziren hizkuntz ohiturak, finkatzen arratsaldetako planak, eraldatzen ziren ahotsak, zikintzen ziren sofa berrerabiliak, egiten ziren amets txiki eta handiak, haserretzen ziren lagun minak, eta adiskidetzen, gordetzen ziren sekretuak, jartzen ziren pegatinak paretetan, antolatzen ziren garbiketarako txandak. Lokalak eman dio askori eta askori toki bat taldea eraikitzeko, ideiak garatzeko libre. Festak, eta goxokiak, eta pelikulak, eta drogak, eta pirak, eta kontatu ezin diren gauzak baino askoz gehiago eman izan du lokalak: toki bat.
Gaur egun ez dakit adin horretako gazte nerabeek denbora (librea) non igarotzen duten. Baina inportantea dela uste dut elkarrekin egoteko tokiak existi daitezen.
Ez dago gero eta toki gutxiago; gero eta toki gutxiago permititzen zaigu. Eta elkarrengana batzeko, elkarrekin pentsatzeko, elkarrekin ekiteko, tokiak behar ditugu. Kentzen baldin badizkigute, hartu egingo ditugu
Bai, utzi genion toki haien truke alokairua ordaintzeari. Luzatu genituen besoak, begiak, buruak lokaletik, kuadrillatik, ginen hartatik haratago. Ezagutu genuen jendea, ezagutu genituen espazioak. Ezagutu genuen autogestioaren indarra, beharra. Aldatu zen gure denbora (librea) igarotzeko modua ere. Erabaki genuen zeri eskaini nahi genion denbora, arreta, lana, nekea. Batean eta bestean ibili ginen, eta berretsi genuen ze inportantea den toki bat izatea; toki bat antolaketa politikorako, kultur jarduerak antolatzeko, kolektibo desberdinek bat egiteko, auzi sozialen aurrean erantzunak prestatzeko, taldea indartzeko, pankartak egiteko, musika eszena komertzialetik kanpo kontzertuak antolatzeko, eztabaidak sustatzeko, ospatzeko, erabakitzeko, ekiteko. Goxokiak janez elkarrekin egoteko ere bai. Inportantea da, izateko, egitera goazena egiteko, toki bat izatea.
Hustu dute Donostiako Birunda gune autogestionatua. Hustu dute Irungo Moskuko gaztetxea. Hustu dute Sestaoko Txirbilenea kulturgunea. Hustera doaz Bilboko Errekalde auzoko Etxarri gaztetxea. Hustu nahi dute Gasteizko Korda espazio autogestionatua. Hustu, eta horrekin batera ebaki, toki horien barreneko den-dena. Antolaketarako, erresistentziarako, ekiteko, behar dira mila gauza, behar da taldea, sarea, indarra, helburua, estrategia, hitza, ametsa; eta behar dira tokiak ere.
Baliabideak eskainiko dizkiguten tokiak, batuko gaituzten tokiak, indartuko eta prestatuko gaituzten tokiak. Ez dago gero eta toki gutxiago; gero eta toki gutxiago permititzen zaigu. Eta elkarrengana batzeko, elkarrekin pentsatzeko, elkarrekin ekiteko, tokiak behar ditugu. Kentzen baldin badizkigute, hartu egingo ditugu.
