KIASMOS
'II'
Diskoetxea: Erased Tapes.
Hamarkada bat zain egon ondoren, Olafur Arnalds musikagile islandiarrak eta Janus Rasmussen musikari faroetarrak osatutako Kiasmos bikoteak iraupen luzeko bigarren lana aurkeztuko du, II. Estreinako diskoa kaleratu eta hamar urtera iritsi da, eta lan honek taldearen soinu bereizgarriaren bilakaera adierazten du, techno, musika klasiko eta giroko musikako elementuak uztartuz.
Hamaika abestiz osaturikoa da, eta, soinu-testura eta erritmo desberdinak esploratuz, disko hau sortzeko prozesua hainbat urtez hedatu da, Balin grabaketa aldi bat barne, bikoteak ingurune naturaleko soinuak eta gamelan perkusio tradizionala gehitu zituelarik.
Eboluzio erritmikoa da II-ren ezaugarri nabarmenetako bat. Kiasmosek neurri handi batean alboratu egin ditu techno minimaleko ohiko four-on-the-floor ereduak, eta garage britainiarrera hurbiltzen diren egitura korapilatsuagoak aukeratu ditu. Erabaki horrek dinamismoa ematen die abestiei, generoarekin lotu litekeen monotonia saihestuz. Islandiako Iparraldeko SinfoniaNord Orkestra Sinfonikoarekin elkarlanean egindako soka moldaketek berebiziko garrantzia dute lanaren soinuan. Orkestra atal horiek dimentsio klasikoagoa gehitzen diete konposizioei, elementu elektronikoekin kontraste interesgarriak sortuz.
Kiasmosek neurri handi batean alboratu egin ditu techno minimaleko ohiko 'four-on-the-floor' ereduak, eta garage britainiarrera hurbiltzen diren egitura korapilatsuagoak aukeratu ditu.
Konplexua izan arren, II-k kohesio harrigarria mantentzen du. Abestien arteko trantsizioak arinak baitira, eta II-ren ekoizpena zorrotza eta zehatza da. Soinu elementu bakoitzak bere lekua du espazioan, soinu paisaia aberats eta inguratzailea sortuz. Nahasketak trebetasunez orekatzen ditu elementu akustikoak eta elektronikoak, eta tresna eta testura bakoitza argi eta garbi hautematen da. Taldeak berak II lan honetako bere musika «rave emozional» gisa deskribatzen du. Batetik, albumak dantza pista batean funtziona dezaketen erritmoak eta egiturak ditu. Bestetik, sakontasun emozionala eta konplexutasun harmonikoa daude, eta horiek entzute barnerakoiago bat eragiten dute, entzute arretatsu baterako.
Soinu geruzek eta ekoizpen xehetasunek aurkikuntza berriak eskaintzen dituzte entzute bakoitzean. Bilakaera artistikoari dagokionez, lan berri hau Kiasmosentzat aurrerapauso bat da. Bere soinu bereizgarriaren elementuak mantentzen dituzten arren, Arnaldsek eta Rasmussenek beren soinu abanikoa zabaldu eta konposizio fokuratzea findu dute. Emaitza taldearen sustraiak diren techno minimalari eta musika neoklasikoari omenaldi bezalako bat da, baina soinu lurralde berriak ere aztertzen dituena.
Kiasmosen heldutasun artistikoa islatzen duen lana da, inongo zalantzarik gabe. Bere hamaika abestietan zehar, bikoteak estilo ezberdinak fusionatzeko eta soinu paisaia konplexu eta oroigarriak sortzeko duen gaitasuna erakusten du. Dantzatzeko, hausnartzeko edo entzuteko musika gisa, entzumen esperientzia aberatsa eta alderdi anitzekoa eskaintzen du II honek.
