Madrigal eszenikoak
Konpainiak: Khea Ziater eta Kabia. Lekua: Bilboko Arriaga antzokia. Egunak: Maiatzak 19 eta 30.A rriagako Gelatxoak atalean bertoko konpainia bi gonbidatu dituzte maiatzean, Monteverdiren madrigalak konpainia bien lan eszenikoekin uztartuta.
Khea Ziater aritu zen hilaren 19an, eta Alex Gerediagak aspaldi hartutako norabideari jarraikiz, zinema eta antzerkia elkartu ziren agertokian. Aldi berean, Segreto a voci ahots-taldeak alboetako palkoetatik eman zion kontrapuntu baltsamikoa eszenan eta pantailan gertatzen zen kontakizun ilunari.
Emakume protagonistak (Arrate Etxeberria) besaulki patioko pasillotik sarrera ederra egin ostean ohea hartu zuen bizileku, eta haren inguru desolatuan hozkailu bat eta idazmahaia izan zituen lagun. Mikel Somiñonaren testu delikatua ederto uztartu zen atzeko pantailan zuri-beltzean proiektatzen ziren irudi artegagarriekin, eta haien bitartez jabetu ginen emakume haren etsipen infinituaz. Na Gomesen agerraldi isil bakanduek beste elementu bat gehitu zioten panorama enigmatikoari eta proposamena bere punturik gorenera heldu zen zuzenean hartutako bideo-irudiak elkarrekintzan ibili zirenean antzezle bien lan orbangabearekin. Zalantzarik gabe, aspaldiko NOT (Never on Time) lanaren garapen bikain honek merezimendu osoz kokatzen du Khea Ziater gure arte eszenikoen erdigunean.
Maiatzaren amaieran bete du bigarren atala Borja Ruizen Kabia taldeak, eta emakume protagonista ostera ere agertu da ohe batean etzanda, baina Duermevela izeneko emanaldia aurrekoaren kontrako bideetatik ibili da. Lehen piezan iradokizuna eta kontzeptu subliminalak nagusi izan baziren, oraingo honetan literaltasun erabatekora igaro gara Monteverdiren madrigaletako hitzen interpretazioan, eta horrek parada eman dio zuzendariari bere estiloko elementu eszenikoen demaseko erabilerari ekiteko.
Gauzak horrela, paper handi tximurtuez estalita agertu da eremu eszenikoa, eta haien gainean kokatu dira ohea, hozkailua, konketa, bainuontzia, lanpara eta komun-ontzia. Sei interpreteen artean izen interesgarri batzuk aurkitu ditugu —Ane Pikaza, Iosu Florentino, Natxo Montero...— eta hitz poetikoak irudi bihurtu nahian arrosak atera dituzte aurpegi zurbiletako ahoetatik, beltz koloreko esnea eta gorri koloreko fluido bat edan dute, hegal beltzekin agertu, confetti-euria jaso eta bainuontziko likido beltzean bainatu dira. Hiru globo handirekin agertu da emakume edadetua, eta euritakoak bi eratakoak izan dira: bata luma beltzez betea eta bestea ke-lainoz eta zuhaitz-adar askorekin hornitua. Abaniko beltzek haizatu dituzte balde beltzetatik irtendako lumak, eta haiekin estali du Monterok bere gorputz-enborra. Ulertzekoa denez, zalantzazko ikuste-efektuen ugaritasun itogarriak ez du irudimenerako batere lekurik utzi eta antzezleen zein dantzariaren ahalegin estimagarriak ezin izan dira portu onera iritsi, erotismo eta pornografiaren arteko deman bezala, irudien ebidentzia iradokitzearen kontra bihurtzen delako.
