Maus itzuli zuenean, lehenengoz «halako esker on bat» jaso zuela sentitu zuen Gabiriak, kasik egilea balitz bezala hartu zuela jendeak, eta antzeko zerbait gertatu zaio Palestina-rekin. Horren lekuko, «oso bitxia» egin zaion zerbait aipatu du: Durangoko Azokan aleak sinatzen aritu izana. «Maus-en aldean, harrera are handiagoa egin dio jendeak, baita komunikabideek ere, ziurrenik egoerak ere eraginda».
Oro har, euskarazko komikia garai gozoan dagoela uste du. Astiberri duela bi urte hasi zen komikigintzan gailurtzat jotako obrak euskaraz argitaratzen, eta harrera beroa izan dute; oro har, industria irakurleen atzetik sumatu du Gabiriak. «Egon izan da publiko bat, eskaini zaionean hartu egin duena euskarazkoa, eta gero hasi dira beste argitaletxe batzuk ere euskaraz argitaratzen. Denak elikatzen du dena, eta, publikoak ikusten badu argitaletxe estandarrak ari direla komikiak ateratzen, horien sinesgarritasuna ere handiagoa izango da, eta zirkulua elikatuz joango da».
Edonola ere, itzultzaileak gogorarazi du «humus hori» ez dela hutsetik sortu, eta, besteak beste, Xabiroik egindako lana nabarmendu du, «sortzaileen harrobi bat sortzen eta, ondorioz, irakurleen harrobi bat ere sortzen». Astiberri ere «gurdi horren ardatzetako bat» dela gehitu du, eta horien eta beste batzuen lanari esker beste argitaletxe batzuk ere euskarazko komikiak argitaratzen hasi direla. «Horrek esan nahi du eurak ere hasi direla ikusten irakurle askok lehendik ere ikusten zutena, alegia, komikiak literatura direla». Eta, hain zuzen, horretan ikusten du gakoa, «komikia ja literatura moduan hartzearen pauso horretan, aldaketa markatzen duen pauso horretan».
Askotariko testuak itzultzen ditu Gabiriak, eta bila joan gabe sortu zaio komikiak euskaratzeko aukera. Gustuko lana izaten dela dio. «Edozein itzulpenetan, egilea eta irakurlea berdin errespetatzeko oreka horretan aritzen naiz, baina komikiak areagotu egiten du bigarren hori; oso formatu berezia da, eta gustura aritzen naiz pertsona jakin batentzat itzultzen ari naizela pentsatuta».
