Gortinak itxita

1
Apaindu ahalko banu
gela bat nirea
zuria litzateke,
txikia, singlea...
baina gero armairu
barrukoei beha:
amets abstraktu baten
antzeko bilbea
eta ate parean
hiru orkidea.

2
Dena legoke txukun:
zapatak ilaran.
Dena legoke garbi:
lixiba bafadan.
Baina joskura behar
denez tarratadan,
laranjondo ihar bat
erdi-erdian traban;
laranja ustel usaina
aditu dezadan.

3
Ohe handi-handi bat
nire neurrikoa,
izara zuri eta
kuxin gorrikoa.
Kuxinpean gaueko
hizkuntzen mitoa:
lehor-lehor dagoen
begien bikoa
eta kaktus aldra bat
uretan itoa.

4
Galtzerdi zulodunak
goraino igota,
gainontzean alferrik
delarik arropa.
Bertantxe nengoke ni,
lorezain idiota,
salda bero batekin
paretaren kontra:
begoniari salda
bota eta bota.

5
Amets bat amesgaizto
bihurtzen da, are,
amesgaizto bat lorez
jantzi dut, goi ta behe.
Pentsatuko duzue:
«ze nezesidade!».
Arrazoi, hemen nago
hitz hautsion jabe
benetan neurea den
logelarik gabe.

6
Baina, ai, hitz hautsiek
daukaten epika
ez al da letra zopa
zail, baina polita?
Hemen jarraituko dut
loreei harrika,
beti ezingo gara
beste(e)ntzat bizi ta;
leihoak zabal-zabal
gortinak itxita.

Doinua: Duela hogei urte