Fin eta ausart

Jazzaren eta poparen arteko melodia goxo eta samurrak sortu eta interpretatzeagatik ezaguna egin zen duela urde dezente jada, eta oraindik ere jarraitzaile andana duen artista da Norah Jones. Hamabi abestiz osatutako bilduma honek kantariaren ibilbidea aldatzen du, 2020an argitaratu zuen aurreko lanaren iluntasuna atzean utziz, Pick Me Up Off the Floor, argiz eta itxaropenez betetako etapa berri bat besarkatzeko. Visions modu organikoan sortu zen, ideia askorekin, loguraren aurreko erdi-ikuskapeneko une horietan sortuz. Gaueko sorkuntza-prozesu hori begitazio gisa deskribatu zuen Jonesek, eta, ondoren, grabazioan, Leon Michels koproduktore eta kolaboratzailearekin islatu zuen.

Jonesen eta Michelsen arteko kimika nabarmena da abesti bakoitzean. Albumaren zati handi bat inprobisatuz grabatu zuten, Jonesek pianoa edo gitarra erabiliz, Michelsek bateria jotzen zuen bitartean. Ikuspegi gordin baina arimaz beteak bi artistaren magia bereganatzen du, ideia freskoak bat-batean esploratuz.

Visions-en giro eklektiko eta askeak Jonesen eta Michelsen sormenezko erosotasuna islatzen du. Jazzaren, soularen, folkaren eta poparen artean ibiltzen dira, ahalegin handirik egin gabe, eta genero horiek modu organiko eta sofistikatuan nahasten dituzte. Jonesen ahots goxoa da protagonista eta izarra, baina konponketa instrumentalek xehetasun liluragarriz gainezka egiten dute.

Visions ez da album hutsa; bidaia katartiko bat da, eta gogorarazten digu argiak beti iluntasunari jarraitzen diola.

Running’ eta Staring at the Wall abestiek erakusten dute ikuspegi krudel baina zorrotz hori. Jam session-etatik abiatuta eraiki ziren pieza horiek, eta gitarrarekin, teklatuarekin eta Jonesen ahots nahasezinarekin hazi ziren, gema psikodeliko eta inguratzaile bihurtuz.

Beste abesti batzuek, I Just Wanna Dance izenekoak adibidez, espiritu jostalari eta lotsagabea besarkatzen dute. Lelo itsaskorra eta hitz errepikakor baina zintzoak erabiliz, gogora ekartzen digu batzuetan, beste inolako asmorik gabe, musikaz arduratu behar dugula bakarrik. Beste muturrean, balada intimistek —hala nola Visions eta Alone With My Thoughts— Jonesen ahultasun emozionala adierazten dute. Horien hitzek askatasun, onarpen eta autoaurkikuntza sentsazioak transmititzen dituzte, krisi existentzial baten ondoren. Diskoan zehar, zintzotasuna hari eroale gisa nabarmentzen da. Ez du beldurrik bere orbainak erakusteko eta munduarekin borroka sakonenak partekatzeko. Visions ez da album hutsa; bidaia katartiko bat da, eta gogorarazten digu argiak beti iluntasunari jarraitzen diola.

Lan fin eta ausarta da, eta Norah Jones artista moldakor eta mamitsu gisa sendotzen du. Xurgatzailea baina irisgarria izateaz gain, album honek bere edertasun sotila eta hazkunde pertsonalari buruzko hitz zorrotzak harrapatzen ditu. Denboraz kanpoko pieza bat sortu du Jonesek, eta denboraldi zurrunbilotsuak igaro dituztenekin leherraraziko du, berrikuntza eta osotasun bila.