YOUTH LAGOON
'Rarely Do I Dream'
Diskoetxea: Fast Possum.
Youth Lagoon-en azken lana, Rarely Do I Dream, esperientzia sakona da, entzulea bere unibertso intimora gonbidatzen duena. Trevor Powersek berriro ere bere dohain musikalak erakutsi ditu, baina oraingoan ikuspegi barnerakoi eta esperimentalago bat esploratuz. Diskoa entzuten den une bakoitzean, nostalgiaren eta emozioen arteko dantza bat antzeman daiteke.
Bere aurreko lanetan baino instrumentazio aberatsagoa sumatzen da, gitarrek pisu handiagoa hartzen dute, baina betiere sintetizadore eta pianoen ukitu delikatuekin uztartuta. Dream-popak, soinu industrialak, bedroom-popak, elektronikak, indie-popak eta psikodeliak aliantza bitxi bat osatzen dute, iparramerikarraren ikuspegi poliedrikoaren dozena bat pieza arriskatutan islatzen dena. Ederrak, sentituak eta iradokitzaileak ere badira, erritmo kaxen eta sintetizadoreen aliatu gisa.
Produkzioa dotorea eta leundua da, eta soinu bakoitza bere tokian kokatzen jakin dute; horrela, konposizio bakoitzak une berezi bat sortzen du. Powersek ausardia erakusten du bere ahotsaren erabileran, tonu lauso baina sentsualekin, entzulea bere oroitzapenen mundura eramanez. Hainbat abesti nabarmentzen dira, hala nola Gumshoe (Dracula from Arkansas), zeinetan fuzz gitarrek eta tronpetek giro berezi bat sortzen duten, edo Canary, malenkoniaren eta argitasunaren arteko oreka perfektua aurkitzen duena. Letrei dagokienez, Powersek bere ohiko estilo enkriptatuari eutsi dio, entzuleari interpretazio askatasuna emanez. Oroitzapenak, familia harremanak eta denboraren iragana dira gai nagusiak, eta horrek emozio geruza anitz ematen dio diskoari. Home Movies (1989-1993) piezak, adibidez, soinu collage baten bidez, entzulea artistaren haurtzaroko VHS grabazioetara eramaten du, iraganeko momentu hautsiak errekuperatzen dituen bitartean. Diskoaren izenburuak iradokitzen duen bezala, ametsaren eta errealitatearen arteko mugak lausotzen dira, eta horrek entzute esperientzia hipnotiko bihurtzen du.
Ezin daiteke esan Rarely Do I Dream entzute erraza denik, baina, zalantzarik gabe, konplexutasun horrek egiten du erakargarri. Powersek bere ibilbideko lan biribilenetakoa aurkeztu du, folk alternatiboa, psikodelia eta art pop-a modu ausartean uztartuz. Erritmo hausnartuko diskoa da, sonoritate politak eta, azken batean, artista desberdin baten beste erakusketa gehigarri bat. Zaleek eta kritikariek oso harrera beroa egin diote, eta puntuazio altuak eman. Hala ere, azpimarragarria da lan honek eragin emozional sakonagoa duela, balorazio numeriko hutsetatik harago. Rarely Do I Dream ez da disko bat soilik; iraganaren, orainaren eta oroitzapenen arteko elkarrizketa intimoa da, entzule bakoitzak bere modura biziko duen esperientzia. Bere atmosfera etereo eta malenkoniatsuarekin, ezinbesteko bihurtzen da sormenaren eta emozioen arteko lotura bilatzen duen edonorentzat.
