Badu txapelduna 2021eko Bizkaiko Bertsolari Txapelketak: Nerea Ibarzabal Salegi. Jone Uriarekin buruz buru aritu ondoren, 874,5 puntu eskuratu zituen Markinakoak. Harry Potterren filmetatik hartutako doinu batekin kantatu zuen hasierako agurra, eta lehen une horretatik piztu zituen entzuleak. Haren ondotik sailkatu ziren, azkenean, Etxahun Lekue Etxebarria, Xabat Galletebeitia Abaroa, Onintza Enbeita Maguregi, Aitor Bizkarra Ruiz, Aitor Etxebarriazarraga Gabiola eta Gorka Pagonabarraga Agorria. Guztien artean final biribila osatu zuten atzo, Miribillako Bilbo Arenan.
Zortziko handiko lanak gogoetarako baliatu zituzten bertsolariek. Neba-arrebak ziren Ibarzabal eta Lekue, eta, lanaren ondorioz, gurasoek ez zuten beraiekin egoteko denbora askorik hartzen. Hala hasi zuen ofizioa Ibarzabalek: «Ni pozik nago gurasoekin/ gaueko afarietan/ neke itzel bat sumatzen baitut/ koittaduen begietan». Zorrotz erantzun Lekuek: «Ze ez nago ziur dan ezin daben/ edota ez daben gura». Parkeko beste guraso batzuen jarrera pasiboa salatu zuen Ibarzabalek, eta zaintzaileari keinu bat eginez amaitu zuen bertsoaldia Lekuek: «Purik hobeto ezagutzen gaitu/ gure aita ta amak baino».
Ordura arteko epela berotu zuen zortziko txikiko ariketak. Galletebeitiak eta Lekuek eragin zituzten barre algararik handienak publikoan. Bikotekideak ziren bi bertsolariak. Galletebeitia etxea garbitzen ibili ondoren, gauzak tokiz aldatuta topatu zituen nahiko despistatua zen Lekuek. Honela ekin zion Galletebeitiak: «Zahartzen zoazenez/ zu azkenerako,/ entrenamendua da/ memoriarako». Arin Lekuek: «Memoria ez, umorea/ galtzen dot atoan». Galletebeitiaren bigarrenarekin ere, barre publikoak: «Hurbilekoa urrun/ urruna hurbila./ Jolastu nahi al duzu/ altxorraren bila?».
Umorez landu zuten gaia Bizkarrak eta Uriak ere. Lagunak ziren bi bertsolariak, eta Hatortxu Rock jaialdia bertan behera geratu ondoren, Bizkaiko bertso finalera joateko erabakia hartu zuten. Bi ekitaldiei erreferentzia eginez, hala esan zuen Bizkarrak: «Baina pareko horrek,/ ze aurpegi talo?/ Ta horrek akanpatu du/ eserlekuan lo». Fin erantzun zion Uriak: «Baina, behintzat, ez dira/ Lizaso, Andoni./ Pago ta Bizkarekin/ a muerte nago ni».
Hamarreko txikiko ariketak ere ale politak utzi zituen. Ikaskideak ziren Enbeita eta Lekue. Euren gelakide batek astero egiten zituen eraso homofoboak irakaslearen aurka; horrekin nekatuta, gelakideari kontra egiteko proposatu zion Lekuek. Enbeitak hasiera: «Beldur naz, baina arrazoi daukazu gaur hara./ Norbaitek esan behar deutso: nahikoa da!». Aurre egin ezean irakasleak erasotzailearen alde daudela pentsatuko duela erantzun zion Lekuek, eta lehen urratsa berak egiteko eskatu Enbeitak: «Errezago daukazu,/ gizona zara-ta». Konplizitatez amaiera Lekuek: «Nik emoterakoan zuri ostikada,/ Onin, biok batera altxatuko gara».
Bakarkako lanean, eutanasia eskaera egin berri duen gaixoaren larruan kantatu zuen Galletebeitiak. «Badakit heriotzari/ aurre hartuko diodala». Eta hirugarrenarekin biribildu zuen: «Zain egon gabe joatea,/ hori da lehen baldintza».
Irabazlea ere fin aritu zen bakarkako ariketan. Liburua argitaratu zuela denbora bat igaro bazen ere, isiltasuna nabaritzen zuen inguruan. Dotore amaitu zuen bertsoaldia: «Ta mutu-mutu dagoen hori/ mutu geratu dadila./ Gu elkartzeko egin nuen hau,/ ez euren erantzun bila».
Pagonabarragak eta Etxebarriazarragak ere (lehen aldiz aritu ziren finalean) ale politak utzi zituzten. Urteak bakarrik bizitzen igaro ondoren, harrera familien beharrizana dagoela irakurri zuen Pagonabarragak komunikabideetan. Txalo zaparrada beroa jaso zuen bigarren bertsoaldiaren amaieran: «Askorik jaso ez dudan arren,/ asko daukat emateko». Etxebarriazarraga, berriz, kulturgintzako langilea zen, eta ohartu zen azkenaldian emakumeak direla antolatzen diren ekintzetara joaten diren gehienak . Zorrotz aritu zen gernikarra: «Ta arrazoiaren bila/ alperrik hasi beharko:/ lana egiten dabe ta/ euretik eta eurentzako».
Ahizpatasunaren adierazle
Zortziko txikian hasi zuten buruz burukoa Ibarzabalek eta Uriak. Bizkaiko Bertsolari Txapelketan kantuan dabilen bertsolariaren larruan jarri zuten Ibarzabal, eta Uria pinganillotik zebilen bertsoak esaten. Barre algara ugari eragin zituen ariketak publikoaren artean. Fin aritu zen Uria: «Jonek ez du sartuko/ lehenbailehen hanka,/ Maialen Lujanbio du/ pinganilloan ta». Bizi aritu ziren biak seiko motzean ere.
«Topa egin eta txin-txin egitearekin batera, hala pentsatu duzu: pasa daitela pasatu beharrekoa». Gau bateko abentura bat duen emakumearen azalean jarri zen Ibarzabal, eta dotore amaitu zuen ariketa: «Berriro itzul gaitezen/ maite gaituzten lekura». Uriak, berriz, pandemiaz nazkatuta Gabonak familia osoarekin igarotzeko erabakia hartu zuenaren lekutik kantatu zuen.
Moises Enbeita eta Joseba Etxebarriak jantzi zioten txapela Ibarzabali. «Etxeko andre guztiak» ohoratu zituen azken agurrean: «Egoerarik gogorrenetan ez direnak hondoratu / bizikideei, bertsokideei bihotzetik bost olatu / badago nondik jasoa eta badago zer geroratu». Malkotan baina besoak indarrez jasota amaitu zuen: «Hormak higatu daitezkeelako ta arrakalak loratu»
