«Elkarrizketak psikologia aldetik lantzen ditut, ez kazetari ikuspuntutik»

Eugeni Alzibarrek (Mosku, 1997) EugenirenTxokoa kanala du Youtuben. 653 harpidedun zituen atzo, eta 143 bideo. Kulturaren eta kirol munduko pertsonaiei eginiko elkarrizketak zabaltzen ditu. Horrez gain, Eubi bikotea osatzen du Jabi gitarristarekin, eta Youtuben jartzen dituzte euren bertsioak.

Garai batean kirolean aritu zinen. Horrek eraman zaitu bideoak egitera?

Kirol Egokituaren Gipuzkoako Federazioan aritu nintzen, eta bi kirol egin nituen: eslaloma eta boccia, hau da, petanka moduko bat garun paralisia dugunontzat egokitua. Bizipoza eman zidan horrek, ez zelako denbora-pasa bat, baizik eta kirola, lehiatzeko eta zeure nortasuna adierazteko. Bideozaletasuna, ordea, txikitatik dator. Betizu saioa ikusten nuen umetan, eta bukatzen zenean sekulako tristura sortzen zitzaidan, hurrengo egunera arte itxaron behar nuelako. Orduan, lurrera bota, eta neure saioa egiten nuen, joko bat bezala. Beti eduki dut aurkezle sen hori.

Zergatik zenuen horren gustuko Betizu?

Moskun jaio nintzen, baina 22 hilabete nituela Tolosara etorri nintzen bizitzera, familia euskaldun batek adoptatuta. Nire ama hizkuntza euskara da, eta euskararekin bizi naiz. ETB1 jartzeko ohitura nuen. Nerea Aliasen jarraitzaile sutsua nintzen, eta hura neure amaren ikaslea izan zen. Horregatik, zazpi urte nituenean hura ezagutzeko aukera izan nuen.

Internetetik telebistara jauzi egin duzu. Zer garrantzi du youtuber batentzat bere lana telebistan emateak?

Niretzat amets bat izan da Hamaika Telebistaren programazioan lekutxo bat izatea, nahiz eta nire proiektua Youtuberako jaio. Txikitan egiten nuena Interneterako sortzea erabaki nuen duela urtebete. Hasieran ez nekien zer bideo mota egin; elkarrizketak lantzea kasualitate hutsa izan zen. Lehengoa Joli Pascualenari egin nion. Hamar urte daramatzat kolaboratzen Pirritx, Porrotx eta Marimotots pailazoekin. Jolik haiekin abestu zuen bi urtez, eta une batean esan nion: «Elkarrizketa egingo dizut». Eta hark, baietz. Arrapaladan egin nion. Nerea Alias etorri zen gero, Pirritx, Sara Cozar...

Zeren arabera erabakitzen duzu nor elkarrizketatu?

Kulturaren arlo guztiak bildu nahi ditut. Gizarte honetan beti jotzen dugu arloka bereiztera gauzak: kirola, zinema...Zergatik ez guztia batu, eta nahasketa bat egin? Gehien axola zaidana zera da: elkarrizketa naturalak izatea. Ez dut gidoirik erabiltzen. Bat-batekotasuna nahi dut. Izan ere, telebistan dena oso prestatuta dago. Telebistako dinamikak maitemindu egiten nau, baina ni ez nago alor horretan, baizik eta etxean. Familiartasuna eta gertutasuna lantzen ditut.

Zer atera nahi izaten diezu elkarrizketatuei?

Unibertsitatean psikologia ikasteko helburua daukat. Elkarrizketak psikologia aldetik lantzen ditut, ez kazetari ikuspuntutik. Pertsona nolakoa den azaldu nahi dut, eta gustura sentiarazi. Hitzen bat ez bazaio ateratzen, nik lagundu egiten diot. Psikologikoki eta gizaki gisa laguntzeko nago hor.

Zeuk egiten duzu dena: grabatu, editatu eta testuak sartu?

Bai, ordenagailua daukat tresna egokituekin. Sagu berezi bat daukat, kokotsarekin maneiatzekoa. Eta teklatu arrunt bat, baina altuera batean jarrita, nik sudurrarekin tekleatzeko. Bideoa mozketarik gabe uztea gustuko dut, horrela zuzenekoa dela ematen baitu.

Elkarrizketa batekin lanean ari zara orain?

Bai. Badut editatzeko Sebastian Lizaso bertsolariari eginikoa, esaterako. Amaia Zubiria elkarrizketatu nahi nuke. Ez dute beti ezagunak izan behar. Baten batek esan izan dit ez duela bere burua ikusten horrenbeste famaturen artean, baina nik berdintasuna dut helburu, eta hori apurtu nahi dut: denok dugu geure balioa.