AHALEGIN SENDOA ETA NEURTUA

Ahalegina neurtzea da gakoa. Ontzi bakoitzak badaki zer erritmotan egin ditzakeen bi mila metroak, eta noiz eta nolakoak izango diren erritmo aldaketak. Hasieran azkarregi ateraz gero, indarrak faltako dira sendo bukatzeko; mantsoegi hasiz bero, ordea, aurrekoek ateratako tartea handiegia izan daiteke. Indartsu abiatu behar da, aurrekoek tarte erabakigarririk ez ateratzeko; baina, era berean, indarrak gorde behar dira, bukaeran guztia emateko. Zazpi minutu pasatxo irauten du estropadak.

Lemazainik gabeko bi arraunlariko ontzian lehiatuko da Virginia Diaz (Astillero, Espainia, 1991) Tokioko Olinpiar jokoetan. Arraunlari bakoitzak arraun bakarrarekin egiten du arraun. Bihar izango dute lehen estropada (02:50). Diazek denbora darama Getxoko (Bizkaia) Raspas klubean arraunean.

Aina Cid du taldekide Espainiako selekzioan. Diazen lehen Olinpiar Jokoak dira; Ciden bigarrenak, Riokoetan ere parte hartu baitzuen.

Sasoiz ondo eta azken emaitzen babesarekin iritsi dira Tokiora: apirilean hirugarren izan ziren Europako Txapelketan —urrea 2019an eta zilarra 2020an— eta maiatzean, berriz, garaile Munduko Kopan, Lucernan (Suitza). Seinale ona olinpiar urte batean.

Aitzakia bat jarri dio Diazek: «Gurekin lehiatu ez diren taldeak egongo dira Olinpiar Jokoetan».AEB, Kanada, Australia eta Zeelanda Berria, esaterako.

Dominaren bat lortzeko gaitasuna badute, baina saiatzen dira horri buruz ez hitz egiten: «Aurrena gure lana egin behar dugu, entrenamenduetan egiten ari garena lehiaketan islatu».

Erritmoa ezartzen

Diazek ezartzen du erritmoa. Arraunkadak zenbatzeko kontagailua eramaten du ontziaren aurreko aldean: «Estropadaren hasieran arraunkada kopuru handi bati eusteko», estropadaren erdi aldera erritmo iraunkor bat ezartzeko... Batez beste minutuko 36 arraunkada izaten dira estropadaren erdian.

Ez zuten Tokioko Sea Forest arrauneko pista ezagutzen. Joan aurretik esan zieten haizetsua zela. Hori ikusita, inguruan eguraldi nahasia edo kaskarra zenean, entrenatzera ateratzen ziren, Tokioko baldintzenantzekoetan aritzeko. «Tokion, orain arte, ez dugu izan arraun egiteko baldintza kaskarreko egunik», azaldu du Diazek. «Hori bai, haizeak albotik jotzen du eta, horren eraginez, lema dezente erabili behar izaten dugu».

Lehiaketan beroari aurre egin beharko diote. Uztailaren erdian iritsi ziren Tokiora —ontziak maiatzean bidali zituzten, kontainerretan—, eta bero saparekin entrenatu behar izan dute. «Hala ere», zehaztu du, «hobeto gaude ontziaren barruan, lehorrean baino». Jaka berezi batzuk erabiltzen ari dira, entrenatu aurretik gorputza hozteko: «Izugarri nabaritzen da».

Hasiera hobetzen

Tokioko Olinpiar Jokoak prestatzeko, Robin Williamsen aholkularitza jaso zuten bolada batean, 2019 aurretik. Londresko eta Rioko Olinpiar Jokoetako lemazainik gabeko biko garailea zuzendu zuen entrenatzaile ingelesak. Galdera asko egin zizkioten.

Estropadaren hasiera hobetzea izan da haien erronka, herrialde indartsuenen ontzietatik gertu samar joateko, «zenbait estropadatan atzean geratu baikara, eta gero oso zaila baita galdutako tarte guztia berreskuratzea». Hasiera hobetzeko lanean aritu dira, baina estropadaren bigarren erdiko sendotasuna galdu gabe. Mila metrotik aurrera moldatzen dira ondoen.

Arraun gosez iritsi dira Tokiora. Diazek gogoan ditu itxialdi garaian amaren etxeko egongelan egindako entrenamenduak. Ohikoa zen amaren etxean ergometroaren doinu haizetsua entzutea.

Tokio eta gero zer? Atseden hartuko dute. Hortik aurrera ez daki zer egingo duen. «Arrauna ez dut utziko, jarraituko dut».