Zuri-gorrien espiritua deabruari saltzen?

Lagun batek, planetaren zaintzarekin konprometitutako emakume energetiko batek, esteka bat bidali dit: «Athletic eta Petronor energia berria. Ekintza honen helburua da energia-komunitate bat sortzea, athleticzaleei beste energia-kontsumo jasangarriaren eskaintza ziurtatzeko». Akordioak abantailak dakartza Repsolekin, Petronorren akziodun nagusiarekin.

Denok entzun dugu greenwashing-a; hemendik aurrera, Bizkaiari dagokionez, whiteredwashing-ari buruz ere hitz egin ahal izango dugu, pena handiz.

Athleticen edozein jokalariri edo bere zuzendaritza-taldeari galdetuko bagenio Meatzaldea Bizirik-ek argitaratutako Vivir o morir bajo las chimeneas liburua ezagutzen duten, ziurrenik ez genuke ezustekorik hartuko: inork ez luke jakingo zertaz ari garen. Eta ez lukete jakingo zertaz ari garen galdetzen badiegu hidrogeno berdea zer den, edo zer dagoen Saudi Aramco enpresaren kapitalaren atzean, proiektuaren inbertitzailea eta, mozkinei erreparatuta, munduko konpainiarik handiena.

Normaltzat jotzen dugu bai futbolariek bai futbol klubaren zuzendariek ezer ez jakitea errealitate horiei buruz. Baina horiek ezin hobeto bizitzeko aukera ematen diete. Tamalez, badirudi baloiari ostikoak hobeto ala gaizkiago ematea dela helburua, eta dirua egitea, zenbat eta gehiago hobeto, diru horren jatorriaz batere arduratu gabe.

«Zein da zure futbol taldea?», galdetzen didate. «Ez dut futbola gustuko», erantzuten dut. «Baina Athletic bai, ezta?», sinesgogortasunaren eta etsipenaren arteko keinu batez. «Athletic, bai». Eta, esaten dudanean, burura datorkit jaio zen lurrean eraikitako harrobi-talde hori, izar handiei ihes egiten diena. Eta burura datorkit baita talde inklusibo hori ere,haurdun zegoela Melillako hesia gainditu zuen emakumearen semea jokalari duena. Nik badakit, nola ez, Athletic sinbolo bat dena. Baina zeren sinboloa? Kezkatzen nau eskualdeko enpresa kutsatzaileenetako baten irudia garbitzeko publizitate-produktu bat izateak; liburuko protagonisten kontakizun urratzaileak eragin dituen estatuko findegirik handienaren irudia garbitzeko, hain zuzen. Sentitzen dut taldearen balioen perbertsio bat dagoela, zerikusirik ez duena Petronorren %86ren jabe den Repsolen irudiarekin.

Kaletik eta maitasunetik, familia zuri-gorriari esan nahi diot baditugula kontsumo jasangarriko energia-kooperatibak. Athletic bezala, bertokoak gara, energia garbia gara, taldea gara, eta elkarrekin erabakitzen dugu. Ez dugu zerikusirik Petronor eta Repsolekin. Petronorrek 135 milioi euroko irabaziak izan ditu 2019an, eta horietatik, zero kotizatu du Sozietateen gaineko Zergan. Ez dugu zerikusirik enpresa horiek mundu globaleko lurraldeetan eragindako estraktibismo harrapakariarekin.

Batzuei asko gustatuko litzaiguke Athletic sinbolo bat izatea gaurko eta biharko umeentzat: tokiko kontsumoarena, elkartasunarena, tolerantziarena, arrazakeriaren aurkakoa... eta Athletic aipatzen digutenean, bai, Athletic horretaz hitz egitea.