'Win win'-etik ekintzetara

Win win-en teoriak dioenez, posible da bi aldeak onuradun atera daitezkeen akordioak lortzea. Halaber, horretarako zutabe sendoak, konfiantza eta segurtasuna egon behar direla esaten du, akordio hori denboran iraunkorra izan dadin. Eta Atzegin lan egiten dugunak eta zerbitzuaren erabiltzaileak elkarrekin bizi diren ildo fin horretan gaude.

Gure bizitza pertsonalak horietako bakoitzaren bizitzarekin bat egiten du. Izan ere, gure lanean larrua eta bihotza uzten dugunetako bakoitzak elkarte honen filosofian sinesten dugu, non familiek gaitasun desberdinak zituzten pertsonak ikusarazi eta gizartean integratu nahi zituzten. Eta harengan sinesten dugulako, geurea sentitzen dugulako, artatzen ditugunentzako arretarik onena nahi dugulako, hemen gaude.

Atzegin lan egiteak lana etxera eramatea dakar, ez deskonektatzea, inplikazioa, gure lanarekiko maitasuna, gainerakoek atseden hartzen duten ordutegietan lan egitea, familia-ekitaldiak galtzea eta gure familia-bizitza beste bizitzarekin, lanekoarekin, uztartzeko modua bilatzea. Baina inork ez dezala ahaztu, batez ere Gipuzkoako Aldundiak eta Atzegik, egiten dutena maite duten pertsonez gain, langileak garela. Ezin badugu modu duinean lan egin, ezinezkoa da duintasunez zaintzea.

Nork zaintzen du zaintzen duena? Kasu honetan, ez diputazioa ez Atzegiko zuzendaritza ez dira harrotzen erakunde aktibo bat sortu izanaz, herritarrak mobilizatzeko gaitasuna duena, pertzepziozkoa, inklusiboa, inplikatua.

Baina erakunde hori osatzen dugunok nekatuta gaude geure burua aitortuta eta baloratuta ez ikusteaz, eredu berri batekin, gure ustez, gure lana eta familia uztartzean, ordainsari ekonomikoetan eta gure osasunean murrizketa dakarrena. Langile nekatu batek ez du berdin jarduten, eta lanaren kalitateak behera egiten du. Laburbilduz: 2.000 ordu lan eginda, baina 1.600 ordu zenbatuta (400 ordu presentzial), jaiegun eta asteburuengatiko plusik gabe, ezta gaueko plus errealik ere, oinarrizko soldatatik ateratakoa baita... eta beste hainbat kontu, iritzi orokorra kutsatu besterik egingo ez luketenak eta eraikitzailea izateari utziko lioketenak.

Eta langileak, duintasunaren alde borrokan, eskuak garbitu eta pilota alde batetik bestera botatzen duten bi erakunderen aurrean gaude. Baina batak dirua harropuzten du, eta hauteskunde garaian polita geratzen da, eta besteak espedientea estaltzen du inplikatu gabe, benetan konprometitu gabe zaintzen, integratzen eta borroka egiten dutela dioten erabiltzaileekin. Hori bakarrik gerta daiteke benetan egunero borroka egiten dutenak zaintzen badira.

Eta horrela ibiltzen gara leku batetik bestera, Gipuzkoa plazatik Okendo kalera, pankartak eta banderak gora, ea inor gure larruan noiz jarriko zain. Azken finean, eskatzen duguna ez delako merezi ez dugun ezer, win win bat baizik.