Duela gutxi, eta hobeto egin zezakeen arren, Europako Justizia Auzitegiak agerian utzi du Saharak pairatzen duen okupazioa eta baliabideen espoliazioa, eta bertan behera utzi ditu Europar Batasunak Marokorekin dituen arrantza —eta nekazaritza— akordioak. Horregatik, Nasser Bourita Marokoko Kanpo Arazoetako ministroak, auzitegiak Marokori saharar herriaren baliabideak lapurtzeari uzteko esan dion erabakiari garrantzia kendu nahian, erabaki garrantzitsuenak Nazio Batuen Segurtasun Kontseiluan hartzen direla adierazi du.
Puntu honetan gogorarazi nahi dut segurtasun kontseilu hori, bost kide iraunkorrek bakarrik osatzen dutelako antidemokratikoa izateaz gain, bost kide horiek, Sahararen kasuan behintzat, beren interesak nazioarteko legezkotasunaren gainetik jartzen dituztela.
Bestalde, Mohamed VI.ak, satrapa erregeak, Espainia aipatu du herrialde lagun gisa, baina ez da egia; izan ere, Sahararen gaiari jarraitzen diogunok ondo ezagutzen dugu Pedro Sanchez presidenteak 10.000 marokoarren hesiaren jauzi masiboarekin jasan zuen estortsio umiliagarria, edo muga ixtea; beraz, adiskidetasunari dagokionez ez dago ezer.
Bestalde, duela gutxi jakin dugu Israelgo armadak ekintza planifikatu bat egin duela Nazio Batuetako kasko urdinen aurka. Ondoren, Benjamin Netanyahu Israelgo lehen ministroak ekintza justifikatu du Hezbollah taldearen ezkutuak direla esanez. Nazioarteko egunerokotasuna ezagutzen duenarentzat, jakinekoa da Estatu Batuek, lobby handien agindupean daudenek, ez dutela ezer egingo Netanyahuren gobernu ultraren aurka, eta horregatik Netanyahuk kasko urdinei ere erasotzen diela.
Puntu honetan galdera garrantzitsuak datozkit burura: Nazio Batuen sortzaileak eta munduko lehen potentziak Israeli nahi duena egiten uzten badio eta AEBek beraiek Nazio Batuen ebazpenak errespetatzen ez badituzte, desagertutako Jugoslavia ohiarekin egin zuten bezala, galdetu beharko litzateke erakunde honek zertarako balio duen. Agian, herritarrei munduko justizia dagoela pentsarazteko?
Gauza bera gertatzen da Europar Batasunarekin, non egungo agintariak Estatu Batuetako politikekin lerrokatuta dauden; adibide gisa Nord Stream gasbidearen haustura aipatuko dugu: Errusian jatorria zuen azpiegitura horrek gas merkea hornitzen zien Alemaniako enpresei, ukrainarrek hautsi egin zuten, Estatu Batuetako agintarien agindua bete zuten eta inor ez zen kexatu. Orain, batez ere, Alemaniako enpresak Estatu Batuetara joaten ari dira kostuak murrizteko, edo Europar Batasunak gure nekazariei beren produktuak merkaturatu ahal izateko ezartzen dizkien betebeharrak betetzeko, eta ez, ordea, beste herrialde batzuetako nekazariei, Marokoko toxikotasun-indizea gainditzen duten substantziaren bat duten produktuak bidaltzen baitituzte, adibidez, marrubiak, tomateak edo ilarrak.
Beraz, azken galdera da nork ordezkatzen dituen Europako herritarren interesak mundu ustel honetan.
