1979an, Susa aldizkari literarioaren lehen zenbakian argitaratu behar nuen ipuina sinatzeko asmatu nuen Anza izengoiti literarioa. Aldez, etxekoak ipuintxo horren edukiarekin lotsaraz ez zitezen nortasuna mozorrotzeko, eta aldez, irakurzaletasuna sustatu zidan amona Juliri begi-kliska egiteko: bigarren abizena baitzuen Anza, birramona Encarnacionengandik (antiguatar petoa nonbait, Txillardegi zenak bere Antigua 1900 liburu ederrean anzatarrena omen zen baserriaren kokalekua aurkitu baitzuen auzoan).
Gerora Mikel Antza gisa sinatu izan ditut nire idazki literarioak.
Tamalez, Poliziak eta Espainiako hedabideek goitizen literarioa guda-izen gisa atxiki zidaten, nahaspila sortuz.
Euskadi Ta Askatasuneko kidea eta euskal preso politikoen Kolektiboko partaidea naiz. Eta, ongi irakatsi zidaten legez, hausnarketa politikoak dagokidan antolakundeen baitan egiten ditut, ez beste inon.
Ez naiz, beraz, azkenaldian BERRIA egunkarian idazki parea argitara emanez Orreaga Taldeko kidetzat agertzen den Mikel Antza delako hori.
Gaizki ulertuak ekiditeko, berari erregutu nahi diot gisa horretako hausnarketak argitaratzen jarraitzeko asmotan badabil, lehen abizen horri bigarren bat gehi dieziola, idazki horiek direla-eta heldu zaizkidan mota askotako iruzkinak aurrerantzean dagozkionak jaso ditzan.
ZUZENKETA: Joan den larunbateko eta igandeko BERRIAn, azken orrian, Olariagaren zinta bera atera zen. Barkamenak egileari.
Zuzendariari
Ni ez naiz 'Mikel Antza'
Iruzkinak
Ez dago iruzkinik
Ordenatu
