Inperialismoaren beste taktika bat: putxerazoa

Guztiz asaldaturik gabiltza espainolek gure herriaren errolda artifizialki aldatu nahi dutelako, tranpa edo iruzur demografiko bat gauzatuz. Baina trikimailu hori ez da berria. Euskal Herrian herri asko bizi dira elkarrekin batean, baina ez kondizio berdinetan: batzuk zapaltzaileak dira, eta besteak zapalduak. Ezin da, zapaltzaile eta zapaldua, biak izan. Ezin da, espainol eta gure herri zapalduko herritar, biak izan. Ezinezkoa da.

Oraingo trikimailua, balantza demografikoa zapaltzaileen aldera eramateko beste saio bat besterik ez da. Hau guzti hau, Espainiako Estatuaren osotasunari eusteko estrategiaren taktika da, bide batez, gure herria independentziara eramango duen autodeterminazio eskubidea indarrez zapalduz.

Arauak beraiek jartzen dituzte eta nahi dutenean aldatzen edo hausten dituzte, biolentziaren monopolioa izateak ematen dien boterearen lotsagabekeria eta prepotentzia guztiarekin.

Agian, gure buruan, txip aldaketa bat beharko genuke: instituzioak behar ditugun neurrian erabili, baina ez independentzia lortzeko bide nagusi gisa. Bide horrek gaur egungo instituzioetatik kanpo behar du. Herriaren indarra gure instituzio edo tresna propio eta independenteak sortzeko helburuarekin bideratu behar da. Gure jokoa sortu behar dugu, gure arauekin jokatu. Helburua independentzia baita.