Duela urte batzuk nire lan-bizitzan kontraesan garrantzitsu batekin bizi naiz, eta idatzi honekin kontraesanak egia bihurtu nahi ditut, eta batez ere Euskal Autonomia Erkidegoko Helduen Eskoletan (EPA-HHI) bizi dugun egoera azalerarazi!
Eusko Jaurlaritzako Hezkuntza Sailaren eskumenekoak dira Helduen Hezkuntza Iraunkorreko (HHI) ikastetxeak, eta hau horrela izanik, galdera bat datorkit burura behin eta berriz: Zergatik irakatsi behar diegu gaztelania eta gaztelaniaz HHIn matrikulatzen diren ikasle guztiei? Zergatik?
Ikastetxe horietan, ikasle batzuei, beren garaian amaitu ezin izan zuten bigarren hezkuntzako titulua (DBH gaztelaniaz) lortzen laguntzeaz gain, egunero gure herrietara iristen diren etorkinei espainola irakasten zaie. Haiek betetzen dituzte ikastetxe publiko horien zerrendak, eta haiek bilatzen dute leku duina gure euskal gizarte txikian.
Gure Helduen Eskola guztietan Mohamed, Anastassia, Ibrahim, Dialo, Karina... izen eta abizen amaigabe horiekin ohitu eta enkariñatu ere egin gara. Baina kuestioa da: «Zergatik irakasten diegu espainiera, lexikoa, gramatika, ortografia... Euskal Herrian bi hizkuntza ofizial badaude eta horietako bat oraindik normalizatu gabe badago? Zergatik irakasten diegu gaztelania, Helduen Eskolak, gure Lehen Hezkuntzako eskolak edo Eusko Jaurlaritzaren menpeko gure Bigarren Hezkuntzako ikastetxeak bezain publikoak badira? Zergatik irakasten diegu gaztelania irakasle guztiok euskaraz hitz egin eta bizi bagara? Zergatik irakasten diegu gaztelania, gure migratzaile askoren seme-alabak gure ikastetxe eta ikastoletan eskolatuta badaude? Azken batean, zergatik bizi behar dugu kontraesan honetan?
Nik neuk, batzuetan, nire ikasleak aholkatu eta animatzen ditut euskaltegietan matrikula daitezen.... edo euskaraz agurtzera… edo bestetan, lau gauza euskaraz irakastera mugatzen naiz. Nire ustez, egoera hau surrealista samarra da, eta uste dut Hezkuntza Saila akats larri bat egiten ari dela. «Gure teilatuaren gainera harriak botatzen ari gara», nahiz eta agian nire gobernuaren teilatuak eta nireak berak, ez babestu etxe bera.
Baliteke norbaitek pentsatzea (nik ere egin izan dut) gaztelania irakastea euskara irakastea baino errazagoa dela, baina gure lana da gure hizkuntza eta kultura ezagutaraztea kosta ahala kosta, horretarako prestatu baikara!
Issam Diop Dakarretik datorrenean edo Katerina Dobrot Kievetik datorrenean, ez du espainiera edo euskara ezagutzen... Ez al da nahiko nekagarria haiek beren ama hizkuntzak ahaztu edo galdu behar izatea? Ez al dute nahikoa jasan Frantziak Senegalen eta Kamerunen, edo Ingalaterrak Nigerian, Errusiak Ukrainan eta beste hainbatek jasan duten kolonizazioa? Orain, Eusko Jaurlaritzaren onespenarekin, Euskal Herriko kolonizazio linguistikoarekin jarraitzea tokatzen ari zaie. Jakina da migranteak gure eskola, anbulatorio, denda, etxalde, jatetxe eta abarren zati handi bat direla, eta gehienak gazteak dira, apalak, lan egiteko prest daude, hitz egiteko eta komunikatzeko desiratzen, barre egiteko gogoa duen jendea da; azken batean, ilusioz beteriko pertsonak dira. Egin dezagun ahalegin bat, ez hain zaila, HHIko gure ikastetxeetan euskal inklusio linguistikoa zabaltzeko eta euskarari dagokion lekua emateko!
