UEMAk Telegram bidez banatzen duen Euskararen Hemeroteka kanalean honako titular hauek irakurri ditut bata bestearen atzetik: «Gipuzkoak euskararen aldeko bide-urratzaile izateko ardura hartu du» eta jarraian «Udaltzainen hizkuntza eskakizunen aurkako oldarraldia Donostian, Astigarragan eta Usurbilen». Bistan da jendarte desberdina dagoela bataren eta bestearen atzean. Etsaigoa: alde batzuk, kontra besteak. Bi indar kontrajarri. Zein indar?
Batetik, zapaltzailearena: gure lurretara etorri eta militarki boterea kendu zigutenak. Beren kultura inposatzen ari zaizkigunak, inposatutako beren legea lagun. Indarraren arrazoia daukate. Indarkeria darabilte. Bestetik, zapalduona. Aldarrika penetan ari garenona. Gure kulturaren arabera bizitzen segitu nahi dugunona. Arrazoiaren indarra daukagu.
Gorroto dut Israel, zapaltzaile den heinean. Miresmena diet palestinarrei, beren kuraiari, adoreari. Zein da David, zein Goliat?
Gure arbasoek ere erakutsi dituzte adorea, kemena eta kuraia, behin eta berriro: Orreagan, Gasteizen, Noainen, Amaiurren, Foruen defentsan, altxamendu faxistan, frankismoan...
Egun, baina, beldur naiz etsairik ikusteko ere gai ote garen.
Gorroto al ditugu Espainia eta Frantzia, gure bi Goliat-ak? Ez dakit maitatzea askotxo esatea den, baina gustuko ditugu beren ligak, literatur eta zinema sariak, kirol selekzioak, telebista programak, irratsaioak, hizkuntzak, ezkerreko politiko eta alderdiak…
David izaten ez gaude, ez, palestinarren mailan. Haiek garbi dute etsaia zein den. Garbi dute injustiziaren aurrean nola biziraun, belaunaldi berriak sortuz eta zera transmitituz: beren historia, beren kontakizuna. Lekutan gaude!
