Aktibismoaren indarra eta Zubietako planta

Gaur bideoak errepasatuz, Eduardo Rodriguez Farrek eta Fernando Palaciosek bere garaian grabatutakoa aurkitu dut. Ikerketa Zientifikoen Goi Zentroko (CSIC) ikertzaile horiek ohartarazi zuten Zubietako erraustegiak dioxinak, furanoak, PCBak, metal astunak, CO2a eta hamabi oxido toxiko berri isuriko zituela.

Erraustegia egin aurretik, alternatibak proposatzen zituzten mugimenduek ase arte errepikatu zuten hondakinen bolumena murriztuz ez zela beharrezkoa erraustegi garesti eta kutsatzailerik, baina orduko agintariek interes orokorren gainetik jarri zituzten beren interes pertsonalak. Hori bai, hondakinak murrizten jarraituko zutela errepikatzeaz ez ziren nekatu.

Baina, sei urte igaro ondoren, baieztapen hori ez da egia; izan ere, adibide bat jartzearren, Gipuzkoako hondakinen ekoizlerik handienak, Donostiak hain zuzen ere, %2 baino ez du murriztu hondakinen sorrera, eta bereizketa-tasa %40 ingurukoa da, Gipuzkoako gainerako herriek baino hogei puntu txikiagoa. Kontua da Donostian, hainbat karakterizaziok hala adierazten dutenez, hau da, errefusatzeko edukiontzi batzuk aztertuta, pertsona askok ez dutela edukiontzi hori behar bezala erabiltzen, eta Donostiako Udalak, ingurumenean eta ekonomian kaltea eragiten duen gabezia hori zuzendu beharrean, errefusatzeko edukiontziaren analisi publikoak debekatzen dituela, bere garaian erraustegiari buruzko eztabaida publikoak debekatu zituzten bezala.

Argi dago politikariek propaganda handia egin arren, eta hala egiten dute, jende militantea guztien onerako ari denean, ez dutela non ezkutatu beren miseriak.