Elma Saiz Delgadok eta Maria del Carmen Armesto Gonzalez-Rosonek sinatutako gutunak jaso berri ditut Gizarte Segurantzatik, 2025erako alargun-pentsioa igoko didatela jakinarazten.
Zenbateko gordina: 36,79 euro hilean. Atxikipena (PFEZ) 15,71 euro igo zait hilean. Horrela, hileroko igoera garbia 21,08 euro, urtean 295,12. Hilabeteko etxebizitza baten alokairuan heren bat edo gela bat ordaintzeko lain.
Biak bateragarriak izanik, erretiro-pentsioaz —nahiz eta kotizatu hogei urte— ez didate ezer iragartzen, Europako gainerako herrialdeetan ez bezala, Espainiako legeak ukatu egiten diolako erretiro-adina bete aurreko hamabost urteetan bi urtez kotizatu ez duenari. Berdin ukatu 16 eta 50 urte bitartean bakarrik kotizatu duenari.
Ez dut borrokatzen, bizitzeko ematen didalako. Baina izendatuen eta nire artean bakarrik gera ez dadin azaltzen dut, norbaitek argitu nahi badu zergatik konparaziozko bidegabekeria honek horrela izaten jarraitzen duen. Beren funtzio sozial-sindikala alde batera uzten dutenek egin beharko lukete.
Euskadin, LABek eta ELAk ez dute aipamen txikienik ere egiten, nahiz eta gaur 50 urterekin galdu duenak lan berri bat lortzeko zailtasunarekin, beste bi urtez kotizatzea ezeren trukean eta zalantzazko gehigarri honekin: zer izango da zer...?, erretiro-pentsioa jasotzeko adina betetzen duenean.
Zergatik zigortzen dute esklabotza batetik askatzea erabakitzen duena eta alternatiba okupazionalak baliatzen dituena garapen pertsonalerako?
Pradales jaunarentzat aukera, bere lehen urte osoan lehendakari gisa, Gizarte Segurantza eta Gizarte eta Osasun Arreta garatzeko eskumenekin, berezko nortasunaren zigiluarekin, aurrerapen handiagoko Euskadirentzat.
Urte amaierako hitzaldian, itxaropena, pazientzia eta konfiantza eskatzen zizkigun, bereziki gazteei, eta arreta berezia jartzen zuen informazio faltsuek manipulatzen ez uzteko, konturatu gabe ez informatzea ere faltsutzea dela.
Konfiantza eskatzen digu, ekintzetan baino gehiago hitzetan oinarritutako fede ekintza bat bezala. Fedea ez da sinestea, fedea sortzea da, eta konfiantza frogatutako egitateetatik sortzen da.
Horrela, herri honetan sortutakoaren errepasoa eginez, ziurta daiteke, aurrerabide-komunitate ororen euskarri diren lau zutabeetan, Europaren ilaran azkenak gaudela honako hauetan: Hezkuntza, gastua Osasunean, gastua Etxebizitza Publikoan eta Justizia Sozialean. Zer informazio hedabideetatik?
Pazientzia handia, bai, norbere buruarenganako itxaropena eta konfiantza ere bai, hortik aurrera, ez askoz gehiago. Eta azken horrek gonbidatu beharko lituzke hezkuntza-sistemaren oinarria eta helburua eskolaurretik aldatzera. Hezkuntza lagundua eta ez gidatua.
Jakiteko pentsatzea, bereizteko jakitea eta hautatzeko bereiztea, horiek dira indibidualtasun buruaskiko pertsonalitate seguruen erditze on batera daramaten hiru urratsak. Irizpide propioa eta buru argia duten haurrak, bizitzak aurkezten dizkigun apustuak behar bezala ebazteko. Era berean, deseroso eta intsumisoak inposatutakoarekin ulertezinetaraino. Baina Miguel Unamunok ondo zioen bezala: «Ez zaituzte ulertzen? Azter zaitzatela edo utz zaitzatela, ez diezazutela arima beren ulermenera murriztu».
Nortasun librepentsatzaile hori umetatik sustatzea onartuko balute, gure gazteak aurrerapen komunitarioaren eta gizarte-aberastasunaren haziak izango lirateke Euskadirentzat. Gaur egun, nortasunik gabeko hezkuntza-sistema kalkatu eta homogeneo batek geldiarazita, kaskarkeriak goratuta jarraituko du, gure gazte emigratuen esne-gaina eta gainerako gazteria-lore samurrak… gure lorategi euskalduna partekatuko dugu.
