Ukoak

Espainola ukatu ala euskara eman. Iaz Athletic Fundazioak antolatutako Letrak & Futbola jardunaldietan, jokoaren eta sormenaren arteko harremanaz eztabaidatu zuten David Trueba, Amets Arzallus, Zuhaitz Gurrutxaga eta Coque Mallak, Naxari Altuna gidaria zutelarik. Hiriko usadioari jarraiki pentsa zitekeen, nahiz eta Altunak euskaldunei lehen galdera euskaraz egin, espainieraz egingo zutela, kontuan hartuta zinegilea eta abeslaria madrildarrak direla. Ametsek, berriz, euskara hutsez egin zuen. Hainbat lagun, itxura batean harrituta, aldibereko itzulpenerako entzungailuen bila joan ziren. Baina nik dakidala, ez mintzakideek ez entzuleek ez zuten haren jarreran espainolarekiko ukorik ikusi. Are gehiago, Truebaren eta Arzallusen artean sintonia bikaina sortu zen.

Aurreko blog-sarreran zehaztu bezala, erdaldun ezezagun batzuk ukoa ikusten ari dira nire portaeran. Ez omen diet espainolez hitz egin nahi. Ni, aldiz, ukatu barik, eman eta eman ari naiz. Euskara ematen ari naiz. Alde ederra dago. Erdaldun horiek keinu argiak bidaltzen ari dira: euskaraz egitea espainolez egin nahi ez izatea da. Bilbon, noski, normaltzat har liteke, normaren baitan. Gure Esku Dago-ren aterkipean, ostera, ukoa emate bihurtu zait ingurukoen keinuetan, oasi batean banintz bezala (tira, oasiaren irudia ez da zilegia, Bilbo ez baita basamortua. Basa bai, baina ez mortua), babesleku batean. Baina ustekabean WhatsApp-mezu batek babes-eremua pitzatu du azken orduan: nirekin haserretu da adiskide bat, nire jokabideari ustez sektario iritzita. Aspaldi min batek kiskaltzen dio barrena; urteak dira hiritik joan zela sinetsita euskarak kanporatzen zuela. Bizimodu berriaren albo-kalteak dira. Pasatu egingo zaio.

@'Transitoak' blogeko gainerako sarrerak irakurtzeko, jo hona:

www.berria.eus/blogariak/ transitoak