Saka eta saka!

Kamera atera, eta saka!, gustatu zaizun arbolari, herriko parkea estali duen orbelari, zubi erromaniko bati… Bidera ateratzen zaizun zernahiri ateratzen diozu argazkia. Zerbait polita iruditu, eta saka!, zure kamerak hor gordetzen dizu parean egokitu zaizuna. Ostiralak baino ostialakoagoak dira kamera berri hauek! Ehunka argazki dituzu. Milaka, agian. Sekulako artxibo bat. Atera zenituenean, ez zenien ez arretarik ez denborarik eskaini argazkietako lekuei. Ez zenituen arbola, parkea, orbela, zubia kontenplatu. Ez zenuen astirik izan. Baina kameraren tripetan daude. Eta egunen batean…

Egun hori ez da iritsiko. Eta iritsiko balitz ere, frogatu berri omen dute: zuzeneko kontenplazioarekin buruan erregistratuko lekuak zehatz gardenago gogoratzen omen ditugu kamera batekin jasoak baino. Kamera langa bat omen, gu eta paisaiaren arteko harresi halako bat.

Kontenplazioaren heriotza ere iragarri dute. Leihora noa.