NY

Goitik begiratuta, asfaltozko amaierarik gabeko mundua dirudizu. Eta, egia esateko, bizitza txiki eta kaotiko ikusten da handik. Behetik, berriz, zure atzaparretatik ateratzeko ihesbide bakarra, arnasbidea, goitik dela sentitzen da.

Aukeren hiria zara. Ametsak betetzera datozen milaka lagun hartzen dituzu altzoan. Eta haiek ez dakite, amesgaizto ere bihurtzen ondo dakizula. Txundigarria, liluragarria, erakargarria zara lehendabiziko momentutik. Harrapatu egiten duzu. Kateatu egiten gaituzu. Lotura sortzen duzu, zure beharra sentitzeraino.

Gogorra zara, zaila, eta askotan ez daukazu gupidarik. Akaso horregatik zureganako gorrotozko sentimenduak ere. Barruan daukagun onena eta txarrena aterarazten diguzu, eta panpinen moduan gurekin jolasten zara, nahieran.

Energia asko ematen duzu, kendu ere bai, eta oreka aurkitzean dago zurekin bizitzeko sekretua.

Gustuko duzun erritmoa estres. Harremanak espres. Eta aukeratu duzun gaitza, milioika lagunekin bizi eta bakarrik sentiaraztea, bakardadea.

Kaixo eta agur kasik segidan esatera ohitu arazten gaituzu. Ezagutu berri duzuna konturatzerako joan egin da. Arrazen, koloreen, hizkuntzen, nazionalitateen, sexu joeren, erlijioen, janzkeren, orrazkeren halako pantonerik ez da munduan. Kontrasteen tenplu diruaren erresuman.

Zer pentsa jartzen duzu. Horrexegatik, zeuretzat bezala, guretzat ere asko izaten dira lo hartu ezineko egunak.

Dibertigarria zara. Atsegina. Maitagarria. Ez daukat zalantzarik: asko erakutsi didazu, New York.

Bi hizki nahikoa dira zure izena adierazteko. Eta hizki horiei bihotz bat ondoan jarriz gero, askok gustuko zaituztela zabalduko dute munduan barrena, soinean jantzita daramaten kamisetan.

Nik ez dut kamisetarik jantziko. Baina badakizu: oso gustuko zaitut. See you soon, NY! Laster arte, NY.

Beste bat arte, irakurle!