Oharkabean iragan da albistea. Egin-eginean ere, zer zaigu dagoeneko harrigarri Gazan? Duela urtebete, nori sinetsi zen kontua. Nor izango ote zen Al Alhiko ospitalea lurrarekin berdindu zuena, gerra arau guztiak urratu baitzituen erasoak. Harrezkero, gainontzeko erietxeak jo dira, errefuxiatu guneak, eskolak. Osorik hil dituzte Baiona eta Iurreta; umeak erdiak. Berriki argitaratu da, Inteligentzia ministerioa tarteko, zein den Israelen egiazko asmoa: zerrendako biztanle guztiak Sinaiko basamortura lekutzea.
Eta hori aski ez dela onartu du parlamentuak «terrorismo delituengatik» zigortutakoen senitartekoak Gazara bidaltzeko legea. Hala egingo da Zisjordanian eta Israelen bizi den edonorekin. Praktikan, palestinarrei eta arabiar israeldarrei eragingo die, eta ez konparazione, Isaak Rabin hil zuen Yigal Amir judu ordoxoaren familiari edota Ben Gvir legebiltzarkidearenari, Jainkoak esan baitzuen apartheida legea dela.
Zinez jolas gaiztoa da analogia. Neke handirik gabe jo litezke «terroristatzat» Gazako garbiketan parte hartzen ari diren soldaduak. Beraz, zilegi litzateke, logika berbera erabilita, haien familiak trenetan sartu eta nik dakita, behialako Poloniako kontzentrazio eremuetara bidaltzea? Esaizu hori ahoz gora eta laster duzu hotela, Hagako nazioarteko epaitegiak izendatua, falta duzun bizialdia bertan eman dezazun.
Europan, ordea, murtik esan gabe bedeinkatu da Knessetk harturiko erabakia. Gazan ez dago gas kamararik eta agian ez da hain toki txarra ere. Harey Zahav israeldar eraikuntza enpresa hasia da bertan egunen batean egin nahi dituen luxuzko urbanizazioak saltzen. Hondartza ertzean, gozatzeko paradisu zati bat munduan…
