Orain zazpi urtetako greba feministetan eta iazko greba orokor feministako piketeetan topatu nituen kide batzuk ikusi ditut orain hezkuntzako grebako argazkietan. Feministak izan arren, zoritxarrez askotan baliabiderik ez dagoela badakit, eta zaila dela curriculum estuan halako gaiei lekua egitea, ikasle guztiak nahi beste arretarekin atenditzea eta muturreko egoerei aurre egiteko bide orriak zehaztea. Ez da guraso izan beharrik ulertzeko ezinbestekoa dela kide horiek etorkizuneko belaunaldiekin etengabeko hartu-emanean egotea, baina lagun bezala, badakit zein nekatuta dauden eta harrotasuna bezainbat erreparo ematen dit haiengan uztea datozenen heziketaren gaineko ardura. Hori egiten baitugu: eskolari eta hezitzaileei eskatu garaiotako pentsaera misogino, arrazista eta faxisten aurkako antidoto bat txertatzea haur eta gazteei.
Izan ere, egiaz, klase magistralak ematea baino gehiago eskatzen diegu irakasleei: gaztetxoen abileziak garatzeko metodologia berritzaileenak eta haien eguneroko arazoei aurre egiteko espazio seguruak izatea, indarkeria matxistaren aurkako protokoloak aktibatzea eta egoera zaurgarrian dauden adingabeen jarraipena egitea, dauden joera berrien aurrean etengabe eguneratuta egotea, dagozkien eta ez dagozkien lanak egitea teknologia berrien ezarpenaren bidez… Eta ez dezagun ahaztu haurrak egunean gutxienez sei orduz kolokatzeko espazio ere badirela eskolak, gurasoen lan erritmoetara egokituta eta sistema kapitalista honen konpasean, beraz.
Sistema publikoan sinisten dugunok, gainera, hori guztia doan eskaintzearekin amesten dugu. Baina ezin da izan langileen kargaren kontura. Egin dudan zerrendak iradokitzen baitu amantala soinean eta klariona eskuan duten pertsonak baino gehiago direla irakasleak. Amantaleko poltsiko banatan beste hamaika karga dituztela pilatuta eta tizarena baino zikinagoa den hautsak harrotuta daudela azkenaldian hezkuntzan. Orain zazpi urte kalean topatu nituen horiek aurkitu ditut orain argazkian, eta irakurri ditut elkarren arteko mezuak: «Deskantsatu arratsaldean eta, bihar denok Gasteizera». Zaintza eta borroka, zerbait ikasi dugu bada.
