Hari hauskorrak

Espainiako Gobernuak aspalditik erabili du espetxe politika tresna politiko gisa. Sakabanaketa, urruntzea, bakartzea, damutze eskaintzak, zigorren luzapena, senideen kontrol umiliagarriak eta abar helburu politikoekin erabili ditu. Multzo horren barruan, bereziki kezkagarria da presoen osasun arazoen trataera. Artatze egokirik eza nagusitu da Espainiako eta Frantziako espetxeetan, administrazio sistemaren utzikeriatik haratago, mendeku jarrerari lotuta. Jarrera horrek, gainera, ondorio tamalgarriak izan ditu, hildakoak eragiteraino.

Espetxe politikak goitik beherako aldaketaren premia badu, soilik gizalegearen araberako parametroetan kokatzeko, are premiazkoagoa da gaixo dauden preso larriei askatasunaren atea zabaltzea. Osasunak ez baitu denbora politikorik ulertzen. Ibon Iparragirre presoaren kasua adibide lazgarria da; izan ere, medikuen arabera arrisku handiko egoera batean egon arren, infekzio batekin ospitaleratu arte ez baita urratsik egin espetxe arindua ezartze aldera. Ea azkar gauzatzen den.