Erdoganen kurduak

Recep Tayyip Erdogan Turkiako presidenteak ez du inoiz porrota horren gertu izan, legebiltzarrerako hauteskundeen azken inkestek diotenaren arabera. Baina inkestek esaten dutena gauza bat da, eta beste bat Erdoganek benetan boterea galtzea.

Aspaldian izan diren lurrikararik ikaragarrienak eta inflaziorik handienak herrialdea suntsituta utzi dute, miseria gorrian, krisi bete-betean; baina agintaria boteretik kentzeko nahikoa izango al dira? Balioko al du horretarako oposizioak koalizio bat egiteak? Ezkerra, liberalak, nazionalistak eta kurduak batera joateak?

Erdogan ez da gelditu eta ez da geldituko irabazi arte. Iragarri du gasa hilabetez dohainik izango dela, urtebeteko faktura askoz merkeagoa izango dela, milaka lanpostu publiko sortuko dituela, eta erretiroa aurreratuko diela milaka batzuei.

Neurri populistok hartzeaz gainera, kanpoan sekulako irudia landu du azken denbora luzean, eta gaur egun ezein auzitan bitartekaririk entzutetsuena bilakatu da, ezinbestekoa. Leku guztietan ageri da Erdogan.

Eta hori dena nahikoa ez bada, beti dauzka kurduak, beti, haien kontrako borroka eta alderdiak legez kanpo uztea, hilabete luze hauetako jazarpen gogorrarekin erakutsi duen bezala.