Txiripa hutsez jaio gara, gauza guztiz dudagabea da hil egingo garela. Heidegerrekheriotzarako egindako gizaki gisa definitzen gintuen. Ez du atzera bueltarik. Txiripaz jaio, derrigorrez hil.
Bizitzeko ahalegina, bizitzeko lehia, bizitzeko irrika ez dago kontraesanean hil beharrarekin? Ez dakigu ba zein izango den azkena? Kredituan bizi baldin bagara, bizitzak heriotza baldin badu zor, zertarako ahalegindu? Zergatik eusten diogu bizitzari azkenetan eta oinaze batean gaudenean ere? Galdera horiek saihesteko —gure osasun mentalaren alde, alegia—, betiko bagina bezala saiatzen eta bizitzen gara. Gure eguneroko martxan, behintzat, eternotzat daukagu mundualdia.
Mundualdia zer den ulertu gabe alde egingo dugu hemendik. Jokoaren arauak guztiz ulertu gabe, eta partida galduta. Bizitzea, orduan, zer arraio den? Jaio izanaren txiripak eman digun bizia ulertzen saiatzeko aukera aparta.
Hitz beste
Hiltzeko jaio?
Iruzkinak
Ez dago iruzkinik
Ordenatu
