Badirudi euskararen baitan fantasma aitorrezin bat badela: sinplifikatu behar da hizkuntza zaharra, gehiengoak errazkiago ikasi ahal dezan. Helburu laudagarria alaina! Ohartzen gara, haatik, soiltzearen aitzakiarekin gazteleraren maldara astiro lerratzen ari dela gure mintzoa, naturaltasun osoz, Iparraldeko frantses aieruko herritarron ezpainetan barne. Eta hiztun banpiro gazte belaunaldiek euskararen kemena zurrupatzen dutelako gaitza ere salatzen da bazterretan. Zurrumurruen arabera, badira, sin màs, aditz laguntzaileak, hika eta trinkoak zerrautsetan itoaz, euskararen gorputza motozerraz garbitu nahi luketenak. Mileikeria hutsak ote?
Elizaren eskuetan, mendeetan zehar leundu euskara honi zikin karga emateko halaber, liburu egiazki interesgarriak plazaratzen dira euskalki bati gaztelerarik larriena gehituz. Baina: nora gu? Nola zuek? Egia, ausartzia behar, hemen gaindi herritar ez gazteleradunak ere izanki. Pidgin moduko bat eginen guk etorkizunean... eta aditz laguntzailea berreskuratuz, uuuff, gure artean ere apirileko lehen egun honetan, Euskal Hizkuntzaren Efikazia Sail baten (EHES) sortzeko nahikundea balitz?
