Makina erraldoiak segitzen dira itsas bazterretan, neguko galerna burrunbatsuek moldatu sable mendiak desegiten edo uhinek bultzatu zuhaitz enbor biluziak metatzen. Lerroan dabiltzan borondatezko langileek poltsa beltzetan gatibatzen dituzte zaborrak, kartsuki. Sablearekin nahas, pikor xuritxoak ageri dira: mikro-plastikoak dira, arrainen hazkurri, janari-katearen buruan, gure bazka-iturri ere bilakatzen direnak.
Flandriako plaietan beachcomber gisako artista bat dabil, gorago aipatu elementu horiez gain, emigranteek beren Ingalaterrako bidean galtzen, abandonatzen, nahitara uzten dituzten gauzak biltzen. Paper mulikatu batean eskuz marrazturiko karta bat aurkitu zuen lehenik, biziatu zen gero eta orain atzematen dituen puska guziak atxikitzen dituela kontatzen du: esku muturrekoak, amarikaz idatziriko Rose izeneko neska baten bidaia-kaiera, zapatak eta txankletak, harmonika herdoilduak, jantziak, otoitz egiteko arrosarioak, espultsio ordenak, aireko edo trenetako billeteak... bizitza fragmentuak hots. Irudi zaio falta dugun humanitate ariketa bat egiten ari dela. Eta hala balitz?
