Ez da bizidunen dekoratua aldatzen den bakarra. Makeako herriko etxekoa ikus bazeneza, uler zenezakeen. Paisaia bizi-bizia da pairatu duena herriko auzapezak: Alain Duboisek. Frantsesezko laidoak jasan ditu kolore iluneko esprai koleratuz (putakumea, ama zanka ezak, hila haiz, gainkatua...); pitilin pare bat ere marraztu diote, bidaia bali.
Luzaz gure bazterretatik baztertuak izan ziren grafitiei ikusgarritasuna emateak errotik plazer egiten dit; Murales Lianen Ondarroako lana ikustean, konparazione, edota Nextor aita-semeenak han-hemen.
Euskal Herrirat jin zen australiar artistak onartu zuen, garai hartan, ikusi zituen grafiti ederrenak eta landuenak politikoak zirela, paisaia edertzen zutela. Grafitiak euskaraz ari ziren denboran, komunitate baten oihua zirelarik. Kostaldean, karrikartistenak ere ikus genitzakeen, mezu berezirik gabe, ez bazen karrika denena dela; bazuten zentzurik.
Azken aldikoek, ordea, frantsesezko mezu pertsonal eta balio ezin apalagoz zikintzen dituzte tenplu izandako gure etxeak. Desohoratu beharreko dekoratua.
