Unescok, Teknologia hezkuntzan: noren terminoetan dago? txostenean, azterketa sakona egiten du irakaskuntzan erabiltzen den teknologiarekin eta egungo egoerarekin. Ikerketa egin eta gero ondorio desberdinak atera dituzte.
Txostenak adierazten du ez dagoela proba egoki eta inpartzialik hezkuntza-teknologiak irakaskuntzan duen eraginari buruz, ezta proba sendorik ere teknologia digitalak hezkuntzan duen balio erantsiari buruz. Alde batetik, teknologiak erritmo handiagoan eboluzionatzen du hura ebaluatzeko gaitasunak baino. Bestalde, teknologiak hezkuntzan duen baliagarritasuna eta abantailak erakusten dituzten proba asko teknologia hori saltzen saiatzen direnengandik datoz.
Teknologiak hezkuntzarako itxaropena munduan milioika pertsonari eskaintzen diela esaten du, baina askoz gehiago baztertzen dituela dio. Halaber, teknologiaren erabilerak ikasle batzuk curriculumean sartzea eta ikaskuntzaren emaitza batzuk bizkortzea ahalbidetu dezakeen arren, hezkuntzaren digitalizazioak dagoeneko pribilegiatuta dauden ikasleei mesede egiteko eta beste batzuk are gehiago baztertzeko arriskua dakarrela ohartarazten du.
Unescok hezkuntzaren teknologiak zenbait ikaskuntza-modalitate testuinguru jakin batzuetan hobetu ditzakeela ikusi dela dio. Arreta ikaskuntzaren emaitzetan jarri behar dela ere azpimarratzen du, ez ekarpen teknologikoan, eta eraginkorra izan dadin teknologia aurreratua izatea ez dela beharrezkoa azaltzen du. Gainera, modu desegokian edo gehiegi erabiliz gero teknologiak eragin kaltegarria izan dezakeela baieztatzen du. Izan ere, eskala handiko nazioarteko ebaluazioen datuek, Ikasleen Nazioarteko Ebaluaziorako Programak eskaintzen dituenak kasurako, IKTen gehiegizko erabileraren eta ikasleen emaitza akademikoen arteko lotura negatiboa iradokitzen dute. Hamalau herrialdetan, gailu mugikor batetik gertu egoteak ikasleak distraitzen dituela eta ikaskuntzan eragin negatiboa duela ondorioztatu dute.
Ikerketak, herrialdeen hezkuntza-teknologiaren inbertsioak justifikatzeko, enpresa-argudioak hezkuntza-argudioak baino gehiago erabiltzen direla salatzen du. Askotan, ebaluazioak teknologia bera ondasun bat den ustean oinarritzen direla dio, hau da, ikaskuntzaren hobekuntza ebaluatu beharrean, teknologian inbertitutako diru kopurua ebaluatzen da.
Aldaketa teknologikoaren erritmo azkarrak hezkuntza-sistemak egokitzea zaildu egiten duela nabaritzen da. Herrialdeak curriculumetan eta ebaluazio-arauetan lehentasuna eman nahi dieten gaitasun digitalak zehazten hasi dira. Mundu osoko herrialdeen %54k konpetentzia digitalei buruzko arauak dituzte, baina askotan konpetentzia horiek estatuz kanpoko aktoreek eta, neurri handi batean, aktore komertzialek definitzen dituztela ikusi dute.
Teknologia eskuratzerakoan, aurrekontu nazionalaren eta adingabekoen ongizaterako eta planetarako epe luzeko kostuak ez direla kontuan hartzen salatzen dute. Unescoren ustez, garrantzitsua da kontratazio-erabakiek iraunkortasuna kontuan hartzea. Produktuen eta zerbitzuen bizitza baliagarria eta epe luzeko kostu ezkutuak kontuan izatea ere funtsezkoa da. Kalkuluen arabera, hezkuntza-teknologiako hasierako inbertsioa azken kostu osoaren %25 edo gutxiago da. Gainera, gailuek hondakin elektroniko gehiegi sortzen dute. Europar Batasuneko telefono adimendun guztien bizitza erabilgarria urtebetez luzatuz gero, karbono-isuriei dagokienez 1.000.000 auto baino gehiago zirkulaziotik kenduko liratekeela dio.
Txostenean merkataritza-eremuak eta guztion hobe beharrak norabide desberdinetan aurrera egiten dutela salatzen dute. Hezkuntza-teknologiaren industriak gero eta eragin handiagoa du hezkuntzarekin lotutako politikan, bai maila nazionalean, bai nazioartean, eta hori kezkatzeko arrazoia dela azpimarratzen dute. Horren adibide garbia da sarbide libreko hezkuntza-baliabideak emateko eta Internet hezkuntza-edukira sartzeko ate bihurtzeko promesak ez direla betetzen. Hezkuntzan teknologia digitala erabiltzeko interesak ulertzea eta ezagutaraztea beharrezkoa dela esaten dute, guztion ongia gobernuen eta hezitzaileen lehentasuna izan dadin.
Teknologia erabiltzeak esan nahi du gailuak eta pantailak erabiltzen denbora-tarte luzeak igaro behar direla, eta horrek osasunerako eta ongizate orokorrerako arriskuak larriagotu egiten dituela ohartarazten dute. Adituek gero eta esku-hartze publiko eta denbora-muga gehiago eskatzen dituzte pantailen aurrean. Belgikan, Espainian eta Erresuma Batuan egindako ikerketek erakusten dute eskoletan telefono mugikorrak debekatzeak errendimendu akademikoa eta adingabekoen osasun mentala hobetzen dituela.
Azkenik, herrialde batzuek hezkuntza-arloko aplikazio jakin batzuk erabiltzea debekatu egin dutela jakinarazten dute. Aplikazio hauek funtzionatzeko beharrezkoak ez diren erabiltzailearen datuak biltzean sortzen diren pribatutasun-arazoak direla eta erabakia hartu dute. Danimarkan, Helsingør udalerriak Google Workspace for Education eta Chromebook-en inguruan datuen babesari buruz egindako ebaluazio baten ostean eskoletan erabiltzea debekatu zuen. Frantziako Hezkuntza eta Gazteria Ministerioak Microsoft Office 365en eta Google Workspace for Education-en doako bertsioak debekatu ditu eskoletan. Alemanian, Microsoften produktuak debekatu dituzte Baden-Württemberg eta Hessen estatuetan, DBEO betetzen ez dutelako. Herbehereetako Datuak Babesteko Agintaritzak Chromebook eta Google Workspace for Education eskoletan 2023ko abuztura arte debekatzea proposatu zuen, datuen babesari eta adingabeen pribatutasunari buruzko araudia ez betetzeagatik. Ameriketako Estatu Batuetako hainbat eskola eta unibertsitate ere Tiktok eta beste plataforma batzuk debekatzen hasi dira.
