'Sherezade eta tipularen azalak'-eko aktoreak 2018ko Donostia antzerki sariaz

Lehenik eta behin, eskerrak eman nahi dizkiogu Donostia antzerki sariko epaimahaiari antzezlan honi emandako errekonozimenduarengatik. Sortze prozesua ez da batere erraza izan; horregatik, ederra da entzutea lana inorentzat gozagarria izan dela.

Zorionak eman nahi dizkiogu lantalde osoari eta bereziki, bihotzez, Sherezaderen munduari forma ematen lagundu duen Jose Carlos Garcia zuzendariari eta jatorrizko testua idatzi duen Ramon de los Santos dramaturgoari.

Komunikabideetan adierazi den bezala, martxoaren 27an lana ez da oholtzaratuko. Bira itxita egon arren, aktoreon aldetik lana taularatzeko aukera eta gogoa bazegoen, baina azkenean, eta konpainiak hala erabakita, ez da posible izan, eta horren aurrean zerbait esateko beharra sentitu dugu: lan gatazka izan da Sherezade eta tipularen azalak ez taularatzeko funtsezko arrazoia. Ohar hau publiko egiteko orduan gure asmoa ez da, inondik ere, horren azpian egon den ezinikusi eta ezintasun guztia zabaltzen hastea, baina iruditu zaigu ezinbestekoa dela euskarazko arte eszenikoetan egon daitezkeen lan gatazkak bisibilizatzea: antolatzaileen artean, antzerkilarien sektorean eta iritzi publikoan gogoeta eragiteko, eta, bide batez, etorkizunean beste inori gertatuz gero babestuagoa sentitzeko.

Esan beharra dugu lan baldintzen gatazkarekin arrastaka ibili garela antzezlanak izan duen ibilbide osoan. Gure lana ez da ekonomikoki baloratua izan, eta, tamalez, ez dira lan baldintza minimoak bete. Iruditzen zaigu konpainia profesionalek ardura garrantzitsu bat dutela diruaren gestioan, aktoreak —beraz, langileak— behar bezala ordaintzeko eta zaintzeko. Bide horretan, batez ere horretarako baliabide guztiak dituzten (laguntza ekonomiko publikoak jasotzen dituzten) kontsakratutako konpainiek eredu izan beharko luketela uste dugu. Zoritxarrez, kasu honetan, ez da hala izan.

Gatazka luze horren ostean, Donostia antzerkia saria iritsi zen, ezustean. Ilusioa eta ardura nahastu zitzaizkigun, eta beste negoziazio bat bultzatzen saiatu ginen, ordura arte jasotako tratuari buelta eman eta emanaldia duintasunez egin ahal izateko itxaropenez. Tristuraz beterik aurkitzen gara momentu honetan, inpotentzia handiarekin, ezin izan dugulako konpainiarekin abiatutako negoziazioan erdi bide batera iritsi.

Ezin aipatu gabe utzi kasu honetan euskarazko bertsioaren garrantzia. Antzezlana gaztelerazko eta euskarazko bertsioetan estreinatu da, eta esan beharra dugu guretzat ez dela batere samurra izan denbora tarte oso txikian eta behar bezala entseatzeko arazoekin euskarazko bertsio fresko, ulergarri eta irisgarri bat egitea. Alde horretatik, aktore taldeak itzultzailearekin egin dugun lanarekin oso harro gaude, eta, nahiz eta konpainiak erdarazko bertsioaren aldean euskarazko gutxi saldu dituen, plazer hutsa izan da guretzat euskal bertsioa taularatzea. Gai honek ere berebiziko kezka sortzen digu, euskarazko bertsioek batzuetan izaten duten babes eta denbora eskasaz jabetu ahal izan garelako. Euskararen testuinguruan ematen den Donostia antzerki saria bezalako ekimen prestigiotsu baten baitan gai honen inguruan gogoeta egin beharko litzatekeela iruditzen zaigu.

Bukatzeko, adierazi nahi dugu ederra litzatekeela gertaera honek gutxienez zerbaitetarako balio izatea, hausnarketarako bide ematea adibidez, arte eszenikoen mundu ederrean lan egiten dugunok pixkanaka pausoak eman ditzagun hainbeste maite dugun ofizio hau egunetik egunera hobetzen joan dadin.

Laster berriro oholtzan elkartuko garelakoan.