Gero eta konbentzituago nago sare sozialek errealitatearen ikuspegi desitxuratua ematen digutela. Horregatik, funtsezkoa da haien barruan ikusten eta entzuten duguna eta inguruan ikusten eta entzuten duguna alderatzea, gehienetan ez baitu zerikusirik.
Nire errealitatearen ezagutza sare sozialetan eta Interneten ikusten dudanean soilik oinarrituko balitz, pentsa nezake pertsonak oro har oso zoriontsuak direla, guztiek bizitza bikainak dituztela, inoiz ez dutela negarrik egiten, neska guztiek beti larruazal perfektua dutela, begi ederrak eta ile orbangabea, mutil guztiek muskulu handiak dituztela, pertsona ospetsuak perfektuak direla, zoriontsu izan behar dudala, hala izateko diru gehiago behar dudala, eta hori lortzea oso erraza dela. Hori edo dantzatzea eta erronka biralak egitea jarraitzaile asko izateko, jarraitzaile asko lortzen baditut zoriontsuagoa izango naizelako.
Mundua, oro har, gerran dagoela pentsatuko nuke, inoiz ez dela izan orain bezainbeste gatazka, Estatu Batuetan jendeak kalean ez duela hitz egiten, ezta elkar jasaten ere, polarizazio politikoaren ondorioz. Pentsatuko nuke gure herrian politikariek ez dakitela irribarre egiten, garrasi egiten eta haserre egoten baizik, eta kalean gurutzatzen direnean elkar iraintzen dutela. Gizartea bitan banatuta dagoela, ezkerra eta eskuina, eta alde batek esaten duena itsu-itsuan sinesten ez dutenak haien aurka daudela. Denok gaudela arriskuan, eta demokrazia eta mundua amaitzen ari direla. Batez ere hauteskunde garaian mundua pixka bat gehiago amaitzen da.
Ikusiko nuke kriminalitate tasa (krimenekin zerikusia duten albisteen ehunekoaren bidez aterako banu) oso handia dela, eta ez nuke jakingo nola bizi gaitezkeen hemen. Ze beldurra ematen duen kaletik joateak!
Oso argi izango nuke perfektua izan behar dudala eta ezin dela huts egin, bestela ezeztatuko naute, nahiz eta horrek bizitza errealean duen esanahia zein den ez dakidan. Inolako ondoriorik gabe mozkortu eta drogatu naitekeela, inolako erantzukizunik gabe, nahi dudanarekin eta nahi dudanean sexu harremanak izan ditzakedala, horretarako eskubidea dudala, batez ere gizona banaiz. Eta, jakina, sexu transmisiozko gaixotasunak ez direla existitzen jakingo nuke. Gizona banintz, zaildu egingo nintzateke, eiakulatzerakoan jaurtitzen dudan haziaren kantitatea ez baita pornoan ikusten dudanaren berdina, ezta sexua izaten ematen dudan denbora ere. Kalean, harritu egingo nintzateke emakumeak lau hankan jarriko ez balira, eta beraiekin sexua izateko erregutuko ez balidate. Emakumea banintz, nire sexu bikotekideari plazera emateko bakarrik balio dudala pentsatuko nuke, normala dela sexua dugun bitartean gizonak ni menderatzea, eta, gainera, horrela izan behar duela, hobe delako. Nola bizitza ez dela film porno batean bezalakoa?
Jakingo nuke txertoek ez dutela funtzionatzen eta gu gehiago gaixotzeko eta txipak ezarri eta kontrolatuta edukitzeko bakarrik existitzen direla, lurra laua dela eta haiek, mundua kontrolatzen dutenek, aspalditik engainatuta gaituztela. Gaixotasun asko botikak saltzeko farmazien asmakizuna direla eta OME ez dela fidatzekoa. Ez OME, ez Osasun Ministerioa, ez ezein mediku elkarte, ez zure familia medikua, denak salduak dira. Eskerrak osasun zalantzak sare sozialetan argitu ditzakedan!
Nola ez, elurra ez dela existitzen eta Meteorologia agentzia dela hegazkinen bidez pozoia botatzearen arduraduna jakingo nuke.
Ez nuke zalantzarik izango gobernuak beti engainatu egiten gaituela; komunikabide eta kazetari guztiek ere, salbuespenik gabe, gezurra esaten dutela eta boterearen zerbitzura daudela, eta informazio fidagarri bakarra Telegram eta Whatsapp bidez lor daitekeela, nahiz eta nork zabaltzen duen oso ondo ez jakin, baina horrek berdin dio, boterearen zerbitzura ez daudelako. Gutxienez hori esan didate.
Konturatuko nintzateke etorkinak adin militarreko gazteak direla, eta ez datozela gure lanpostuekin geratzeko, baizik eta gu ordezkatzeko eta guk merezi dugun bizimodua bizitzeko. Europan lan egiteko jendea falta bada ere, ez zaiola kanpoko inori sartzen utzi behar, nahiz eta kanpo hitz horren esanahia oso ondo ez ulertu.
Ulertuko nuke, asko ahalegintzen banaiz arrakasta izan nezakeela, nonbait omen dagoen igogailu sozial hori, edo hori diote, har nezakeela eta pobrezia utz nezakeela bizitzan arrakasta izateko, hau da, aberatsa izateko. Eta esan dugu aberatsa izanda bakarrik izan daitekeela zoriontsu.
Sare sozialak besteekiko kontaktu bakar gisa erabiltzeak erakutsiko lidake, halaber, jendea oso gaiztoa dela (oro har denak zoriontsuak direla esan badugu, beraz, zergatik izan behar dute hain toxikoak Interneten?). Horregatik errespetua galdu eta nahi dudanean iraindu ditzakedala pentsatuko nuke. Gainera, iraintzen ditudanean ez dute sufritzen, nola sufrituko dute existitzen ez badira? Ni naiz iraintzen dutenean sufritzen duen bakarra.
Ez nuke ezagutuko ez errespeturik, ez eskuzabaltasunik, ez elkartasunik, betebeharrik ez dudala jakingo nuke, soilik eskubideak, eta aukera duenean inork ez diola besteei laguntzen berekoia delako argi izango nuke. Jakingo nuke besteak ezagutzea eta besteekin egotea ez duela merezi. Bakarrik nagoela pentsatuko nuke, eta bakarrik edozer gauza lor nezakeela, inoren edo ezeren laguntzarik gabe. Ze tristea.
Errealitatea sare sozialen bidez soilik ezagutzea oso arriskutsua da. Errealitateaz dugun pertzepzioa desitxuratzen du, besteekiko harremanak eta besteen pertzepzioa desitxuratzen ditu. Beharrezkoa da burua altxatzea eta ingurura begiratzea, inguratzen gaituen errealitatea nolakoa den ikustea eta pantailetan ikusten dugunarekin alderatzea. Gero eta jende gehiagok sare sozialetan eta Interneten igarotzen duen denbora adierazten duten txostenak eta ikerketak irakurtzen ditudanean urduri samar jartzen naiz. Izan ere, dagoeneko ez da kontrastatzen ikusten dena, eta jende askok ez du pentsatzen hori egin daitekeenik. Sare sozialetan errealitate paralelo asko daude. Sare sozialak zenbat eta gehiago erabili, orduan eta gehiago ari dira bat egiten gure errealitatearekin, eta hori pentsatze hutsarekin zorabiatzen naiz.
