Gerraren aurrean, objekzio fiskala

Une hauetan irtenbide militarren gorakada bizi dugu, eta, beraz, gastu militarraren hazkundea (2022an mundu mailan %3,7 igo zen, BPG barne produktu gordin globalaren %2,2ren baliokidea). Eta Europak bi bilioi euro gastatzen dituen aldi berean, Espainiak %26 igo zuen bere aurrekontu militarra: ia 50.000 milioi euro gastatu zituen.

Gastu militarra gobernuek egiten dute zuzenean. Diru-partidak armadarako eta haren armamentu-erosketetarako agertzen dira, armagintza fabrikentzako diru-laguntzetan; edo, modu sotilagoan, material militarrari buruzko I+Grako diru-laguntzetan. Gerra-ekonomiara bideratutako diru hori gure zergekin ordainduta dago, eta gizarte-arloko beste jarduera batzuei kentzen zaie.

Gure dirua banatzeko eredu ekonomiko horrek ondorioak ditu, bai gure herrialdean, bai mundu osoan. Onuradunak armen fabrikatzaileak eta merkatariak dira, eta oso merkatu opakuan eta arrisku gutxikoan, etekin handiak metatzen dituzte. Industria honen gehiengoa herrialde boteretsuetan kokatzen da, eta egin behar duten gauza bakarra planeta osoan zehar gerrak bultzatzea eta bultzatzea da, ia beti herrialde desegituratuetan, gerra iraunkorretan ikusten direnak eta mendeetan zehar beren baliabideen espoliazioa jasan dutenak. Eredu hori oinarrizko bi zutabetan oinarritzen da: maila guztietan ondo elikatutako armadak dituzten herrialdeak, eta planetako beste eremu batzuetan desegonkortzeko estrategia- eta kontrol-jokoak dituztenak.

Joko horretan, Espainia oso ondo kokatuta dago, armen esportatzaileen sailkapeneko 7. eta 8. postuen artean.

Ukrainako gerra, hain zuzen ere, munduko gastu militarraren gorakada eta gerraren ekonomiaren gorakada azaltzen dituzten gatazketako bat da. Guk armak jartzen ditugu, haiek jartzen dituzte hildakoak.

Frankismotik irtetean, armadarekin ez kolaboratzeko borroka beharrezkoa ikusi zen, eta etengabe aurkakotasuna handituz joan zen konskripzioaren, soldadutzaren porrota (baina ez armadarena) lortu arte, hasiera batean ezinezkoa zirudiena.

Une honetan, ekonomia militarraren eredu horri ezartzen dizkiogun zergekiko lankidetza eza handituz joan daiteke, harik eta abolitu arte. Objekziotik intsumisiora igaro zen bezala, une honetan defentsa-aurrekontuekiko objekzioak estrategia bat izan behar du aberrazio sozial hori ez laguntzeko eta gerrak amaitzen joateko.

Horretarako, duela urte batzuetatik hona, pertsona batzuek, errenta aitorpena egiteko orduan, gastu militarrari eragozpenak jartzen dizkiogu.

Adierazpena betetzerakoan egiten duguna:

- Kenkarien lauki bat aukeratu genuen (Ceuta eta Melillakoaren alde egin genuen; izan ere, Nafarroako Gobernuak gehiengoz babestu zuen bakeari egindako ekarpenen lauki bat sortzea duela zenbait urte, baina gero ez du praktikara eraman).

- Kenduko dugun zenbatekoa gehituko dugu (gizarte-proiekturen bati eman diogun zenbatekoa izan behar du, eta frogagiria errenta aitorpenari erantsiko diogu). Une honetan egiten dugun kopurua sinbolikoa izan daiteke: 5, 10, 84 euro.

Defentsa-aurrekontuen errealitatea da oso opakuak direla. Beraz, garrantzitsuena txandakako gobernuaren planen aurka egitea da, heriotza- eta suntsipen-dinamika horrekin jarraitzea. Horretarako, gutun bat bidali genion Ekonomia eta Ogasun sailburuari, gerren, irtenbide armatuen eta armaden aurkako gure jarrera azalduz.