Testu hau sinatzen dugunok helburu bera dugu: euskal ezkerraren batasuna bultzatzea, elkarrekin gizarte demokratikoagoa, bidezkoagoa, berdintasunezkoagoa, inklusiboagoa, feminista, iraunkorra, bakezalea eta errepublikazaleagoa bultzatzeko. Kezka handia sortzen digute arazo globalek, hala nola munduko gerren eta gatazka armatuen gorakadak, norberaren onuraz soilik arduratzen den kapitalismoak, eskuin muturraren gorakadak, herritarren borondatea kontrolatzeko teknologia erabiltzeak, klima aldaketak eta hori ukatzen dutenek, edo arrazismoa eta xenofobia legitimatzeak immigrazioaren fenomenoari erantzuteko.
Espainiako Estatua ez dago errealitate horretatik kanpo. PP eta Vox bizikidetzaren aurkako mehatxua dira; eta horrek alderdi ezberdinak elkarguneak bilatzera behartzen ditu, ez beti errazak. Feijoo-Abascal aliantzaren alternatiba bakartzat gehiengo aurrerakoiak ahalbidetu duen borondate politikoa aldarrikatzen dugu. Espazio horri behar duen egonkortasuna ematea da orain erronka, bere helburuak bete ahal ditzan. Bidezkoa da aitortzea zarata eta ezegonkortasuna saihestea erabaki dutenen koherentzia, arduraz jokatzeko, pertsonen bizi-kalitatea hobetzen lagunduko duten eskubideak eta proposamenak defendatuz.
Politika, sindikalismoa, hezkuntza, feminismoa, ekologia, boluntariotza, lankidetza eta beste hainbat arlotan dugun konpromisotik eta esperientziatik abiatuta, Euskadin euskal ezker anitza, herritarren eskaera eta beharrizanekiko sentikorra, finkatzen lagundu nahi dugu. Ez gatoz bat ekoizpen-eredu neoliberalarekin; alegia, kapitala pertsonaren aurretik jartzen duena; finantza-merkatuen espekulazioan oinarritzen dena; prekaritatea, soldata txikiak eta erosteko ahalmenaren galera eragiten dituena. Zalantzazko etorkizun baten aurrean sortzen den larritasunak eta kezkak nahigabea eta ondoeza sortzen dute gizartean, eta horiek dira konspirazioaren eta populismoaren teoriek aurrera egiteko haztegi egokia.
Euskadi ez dago frustrazio-sentimendu horretatik kanpo. Barneratua dugu egungo gazteak eta hurrengoak gurasoak baino okerrago biziko direla. Hobekien prestatutako belaunaldia osatzen dute, hizkuntza gehiago hitz egiten dituzte eta teknologia aurreratuenen erabilerarekin hazi dira. Baina badakite lanpostu egonkor eta ondo ordaindua lortzea ezinezkoa dela, etxebizitza bat erostea edo alokatzea ere ezinezkoa den bezala. Testuinguru horretan, ez da harritzekoa kolektibo horretan buruko osasun gaitzak gero eta ugariagoak izatea. Ez dago arazo konplexuak konpontzeko errezeta magikorik; lehenik eta behin, arazo horiek ezagutu egin behar dira.
Eta Euskal Autonomia Erkidegoan gobernatzen dutenek ez dute horrelakorik egiten.
Elite ekonomiko eta enpresarialetatik gero eta hurbilago dagoen EAJ bezalako alderdien autokonplazentzia dago, bere oinarri sozialetik urrun dagoen PSEren konplizitate eta babesarekin, bere hauteskunde atzerakadaren jatorrian, harrokeriarekin batera.
Eusko Jaurlaritza eta horri eusten diotenak dira, inertziak eta gizarte-anbizio urriak bultzatuta, osasun-sistemaren narriadura larriaren, hezkuntza publikoaren ahultzearen, asistentzia-sarearen hondatzearen edo industria-gainbeheraren azken erantzuleak.
Errealitatea tematia da. Argi dago Lakuako Gobernua ez dela gai izan aberastasuna eta enplegu duina sustatzen dituen produkzio-sistema bat sustatzeko; ingurumena errespetatzen duena; eta, bidezko fiskalitatearen bidez, baliabide nahikoak sortzen dituena, baldintzarik gabeko oinarrizko errenta edo kalitatezko zerbitzu publikoen eredu berria bezalako eskubideak ezartzeko.
Borroka sindikalari eta herritarren mobilizazioari egoztea Eusko Jaurlaritzaren irudia hondatzeko konfrontazio-giroa bultzatzearen ardura da bere eraginkortasunik ezaren beste adibide bat. Eta agerian uzten du, gainera, lehentasunezkoa dela datozen hauteskunde autonomikoetan ziklo politikoaren aldaketaren alde egitea, non euskal ezkerrak batera lan egingo duen, konfiantza, ilusioa eta itxaropena sortuz.
EH Bildu da gaur egun esparru alternatibo baten erreferentzia nagusia, bere proposamen politikoaren egokitzapenagatik, barne kohesioagatik eta mobilizatzeko gaitasunagatik. Elkarrizketarako borondatea erakusten ari da, bere proposamenak jendearen beharrei erantzuten diete eta erantzukizunez jokatzen du erakundeetan eta mobilizazioetan.
Baina gogoratu behar da euskal ezkerra eremu independentistatik haratago doala. Erabakitzeko eskubidea aitortzen duten sektore euskaltzale, federalista, konfederalista eta errepublikanoak ezinbestekoak dira Euskadin aldaketa politikoa posible izan dadin.
Horregatik, EH Bildu aldaketa honen buru izatera animatzen dugu, bokazio integratzailearekin bere aliantzak zabalduz gure herrialdeko ezkerrean dauden sentsibilitate eta tradizio politikoetara, fronte zabal bat martxan jartzera, programa komun batean oinarritu behar duena, ezker ez-independentistako sektoreekin bateratze estrategikoa ahalbidetzeko.
Premiazkoa da garai berri bat irekitzea, lidergo partekatuak, zerbitzu publikorako bokazioa, gizarte-sentsibilitatea, entzuteko gaitasuna eta herritarren eskaerei eta premiei, bereziki sektore ahulenei, irtenbide alternatiboak eta irudimentsuak bilatzeko ausardia eskatzen dituena.
Euskal gizarteak aldaketa sozial eta politikorako alternatiba bat eskatzen du, EAJ-PSE gobernuen eskutik inoiz iritsiko ez dena. Etsipena alde batera utzi eta etorkizunari ilusio berrituarekin begiratzeko unea da.
Artikulua honako hauek ere sinatzen dute: Gaspar Antolin Rodriguez, Rubén Oscar Ardiles, Garbiñe Atxukarro Irasuegui, Manuel Antonio Bello Adan, Pedro Cabello Gazapo, Carmen Carcedo Alarcia, Joseba Cobo Fernández, Francisco Javier Cortázar Peña, Rosa De la Fuente Moreno, Jaime Elías Ortega, Aitor Etxebarria, Julian Feo González, Carlos Fonseca Rodriguez, Ricardo García Garcia, Raúl González López, Ángel González Martin, Ricardo González Porto, Antonio Hernández Álvarez, Roberto Lazpita López, Jose Manuel Lorenzo Gómez, Ascensión Matarranz Cueva, Javier Medel Gordo, Joseba Méndez Gomez, Loli Mulas González, Alberto Mussons Ruiz de Lizaso, Jose Navas Amores, Iker Recio De la Flor, Lucio Recio Recio, Blas Sánchez del Pozo, Amaia Soloeta González de Audicana, Andrea Uña Barrientos, Jesús Uzkudun Illarramendi, Haritz Velázquez Iriondo eta Rafa Velez Romero.
