Errege baten istorioa da hau, duela egun batzuk bere juglareen bidez Euskadi: Errealitatea versus Populismoa artikulua argitaratu zuenarena. Bertan esaten dio bere herriari, bere langileei, bere lekaideei eta ia akademia osoari gezurretan ari direla. Berak ez du gezurra hitza esaten, populismoa baizik, baina lasai, demokrazia kontzeptuarekin ere nahasita dago. Errealitatearen Erregeak, King of Realityk, dio herrialdearen egoera azaltzeko erabiltzen ditugun diskurtsoak eta datuak guztiz faltsuak direla; izan ere, emakumeek ez baitute BPGaren %30eko ekarpenik egiten ordaindu gabeko lanarekin, eta ez da egia lau emakumetik batek kontratu partziala duela, ezta sektore publikoko langileen ia erdiak behin-behinekoak direla ere, ezta, jakina, ongizaterik gabeko jendearen tasa %22tik gorakoa dela ere, 482.000 pertsona zehazki, eta sei puntuko igoera duela 2008tik. Baina, ba al dakizue onena? Bere datuak direla. Eusko Jaurlaritzaren datuak.
Barbie Barbielanden bezala, the King of Reality ere ez da egunero jaiki behar herritarren %15i ipurdia garbitzera, ezta beste %15en etxea garbitzera ere, ez du aukeratu behar euritako zapatak erosi ala dentista ordaindu. Barbiek Barbielanden bezala, Realitylandeko Kingak ez du jaten, ez herrenik egiten, ez negarrik ez sabelusterik. Realitylanden, Errealitatea ederra, familiarra, jariakorra eta etxekoia da, eguzkia islatzen da amen hortz zurietan, zeinek, esker onez, irribarre handiak eskaintzen baitizkiete parke ekosistemikoetan haien seme-alabatxoei, etorkizuneko menpekoei, zeru urdinetik kotoi azukredun hegazkinez igarotzen diren pilotuak maitekiro agurtzen dituen bitartean. Mundu guztiak du etxea, zaintza eta lana The King of Realityn, Patxi eta Manolorekin batera, lehen ahuntzez eta basatiz betetako basamortu bat besterik ez zen Espainiako eskualde honetara iritsi zirenetik. Orain, ahalegin eta eraginkortasun handiz, ongizatearen oasi bihurtu dute herrialdea, nahiz eta mundua globala eta krudela izan, non, Nazio Batuen Erakundearen, Eurostaten eta edozein herrialdetako edozein estatistika-erakunderen arabera, aberatsak gero eta aberatsagoak eta pobreak gero eta pobreagoak diren... Realitylanden izan ezik.
Hemen, zuhaitz hostotsuek itzala ematen diete Guggenheim eta Iberdrola dorrearen inguruko kalexkei, botere global baina onberaren erakustokiak baitira. Ile horiak Bilboko itsasadarreko brisarekin astintzen dira, Kontxako toldoek La La Landeko dantza atsegin honetan laguntzen dietelarik; enpresaburu ertainek, berriz, koko autoktonoekin egindako txirula magikoak jotzen dituzte, manteroek imitazio-poltsak ferekatzen dituzten bitartean, juglareen eta gorteko enpresari txikien doinura.
Berotasunez agurtu dute Garamendi, gauza publikoaren ministroa, eta, Kingarekin batera, analisi zorrotzak egin behar direla esan digu, pribatizazioak biztanleriaren hilkortasuna eta gaixotasunak areagotzen dituztenaren txutxu-mutxuak botatzen dituzten mediku horiek guztiak demagogoak direla. Arlo publikoko ministro haserretuak azpimarratzen zuen gauza publikoaren kalitatea ez dela lortzen protesta publikoa eginez, grebekin eta gainerako zaharreriekin, ez dagoelako loturarik protesta antolatuaren eta bizi-baldintzen hobekuntzaren artean. Erlaziorik ez, hobetzeko helburua duen borroka antolatuaren eta hobekuntzaren artean. Seriotasuna eskatzen dugu eta bufoiak bidaltzen dizkigute.
King of Reality, bere segizioarekin batera, esaten ari al zaigu Eustaten, INEren eta Eurostaten datuetan oinarritutako ikerketa guztiak, nazioarteko erakundeen, institutuen, sailen eta unibertsitateetako fakultateen datuak, bai eta Europa osoan pribatizazio, aberastasun metaketa eta pobreziaren hedapen prozesu bat dagoela frogatzen duten ikerketa zientifiko guztiak ere faltsuak direla? Iradokitzen ari al da datu horiek ez direla Realitylandenak, beste nonbaitekoak direla, agian Populistlandekoak?
Urduri dago, ulertzen dugu, lehengo egunean Kingaren jauregia erasotzen saiatu zirelako. Badirudi gaizkile batzuek inguratu zutela jauregiaren mendebaldeko hegala, non Realityko zaindariek bazkaldu eta lo egiten duten, ez txandaka, merezimenduz baizik. Tirabiratsu jarri ziren katastrofista gaiztoek bidalitako identifikatu gabeko objektuak ikusi zituztenean, non euskal gehiengo sindikala identifikatu omen zuten ovni-en artean. Izan ere, gehiengo sindikalak jauregiko hormak birrindu omen zituen hain justu hor, gutxieneko soldataren parean, eta akademia ere begiztatu omen zuten, garai batean harrotasun nazionalaren eta bikaintasunaren egoitza zena eta orain horoskopoan adituak diren behartsu populista multzo bat baino ez dena, herritarrak tronpatzera dedikatzen dena, beren kornetekin, esanez Kinga ez doala biluzik, baizik eta Armaniz janzten dela eta Versaceko tangak daramatzala.
Antzinako noblezia industrialeko horda gezurti horiek, gutxiagora etorriak eta gehienbat metalezkoek osatuak, bigarren hezkuntzako eta administrazioko irakasleekin, egoitzetako langileekin eta ehungintzako sektorekoekin batera, mehatxu bat dira Realityrentzat, esan du Kingek: «Ni naiz the King of Reality, hau nire lurraldea da, ni erditu nintzen honetaz, nik eman nion bularra». Atrebentzia horren aurrean, King of Realityk erabaki du hurrengo Basque Center of Innovation-en the Robot of Reality bat eraikiko duela. Robot bat da, algoritmo baten bidez goberna dezakeena, politikaririk gabe. Kontua zera da: Reality osoa algoritmotan kodetzea. Horrela, ez dugu biokimikan aditurik beharko, ez medikuntzako profesionalik, ez sindikaturik, ezta unibertsitaterik ere beren iritzia ematen. Izan ere, Robot of Realityk denbora guztian esango dizu zein den Errealitatearen arazorik garrantzitsuena eta hura konpontzeko teknikarik eraginkorrena. Kingek Reality osoa duelako hemen sartuta, bularraren eta eskrotoaren artean: osoki kodetzen du, Robotean sartzen du eta, aurrera, errealitatea eraginkortasunez gobernatzera.
Are gehiago, zer zentzu du demokraziak, King of Realityk baldin badu Realitya gobernatzeko jakinduria eta esperientzia osoa, demos-ak ez bezala, zeina engainatzen eta mozkortzen aritzen baita denbora osoan?
Nik, gainontzeko sindikatu, erakunde eta gizarte-mugimenduekin batera populismoa egiten duen bufoien parte naizen aldetik, ostalariekin, etxeko eta egoitzetako langileekin batera, eta akademia esaten zaion horren eskutik, non hiruetatik hiruak eta erdiak bitartean kalitatezko zientzia ekoizten dugun autobus geltokietan, berorren gorentasunari puntako ebakuntza egin ahal izateko gaixotasun tratagarri baten ondorioz hil ez dadin, ez behintzat Realitylanderako oinordeko duin bat aurkitu arte; nik, uste dut berorren gorentasunak daraman zetazko autoritarismo onberazko soineko horrek gehiegi markatzen diola paketea. Eta datuak nahi baditu, emango dizkiot.
