Has gaitezen maiz erabiltzen dugun nostalgia puntu horrekin. 1992a urte oparoa, garrantzitsua, mugarria eta beste zenbait kontu nostalgikoren iturri izan zen hainbatentzat. Lasai, ez da zure kontua bakarrik: adituek argi adierazten dute pasa den edozein garai egiten zaigula bizi duguna baino hobea eta hori gizarte osora zabaltzen dela. Beraz, bai, lerro hauek irakurtzen duzun garaiaz gogoratuko zara urte edo hamarkada batzuk barru eta nostalgiak joko dizu ukabilkada memoriaren erdi-erdian.
Zutabe honen izenburua halako batean etorri zait niri ere haurtzaroko memoriaren zatitik telebista ikusten ari naizela. ETBk hamar urte bete zituenean, 1992-93 denboraldian, halako zenbaki borobila ospatzeko abesti bat plazaratu zuen. Bingo, Ikus-entzun datorrena zuen izenburu bezala. Duela hiru hamarkada gure etxeetako telebistan ikusten genituen aurkezleak egon ziren kantari (edo), eta memoriaren barruraino sartu zitzaigun abestia.
Aldatu da Euskal Telebista publikoa garai hartatik hona, eta zoritxarrez nostalgiaren leihotik begiratzen dugu baita kalitatezko programak oroitzen ditugunean ere. Garaiak aldatu dira eta baita gu ere.
Datorrena ikusteko eta entzuteko dago oraindik, baina adi, esaldiak bi esanahi baititu: balizko etorkizunaren inguruan dabil bat, eta besteak, alboan gertatzen ari dena bizitzearekin du zerikusia. Telebistaren aurrean albisteei begira jartzea baino, orain nahiago dugulako albistearen harira jo, gerra urrunetako korrespontsalak bagina bezala.
Egin kontu bestela, Bilboko Zorrotza auzoan asteburuan gertatu denari: albisteak gizon itxura zuen eta azpimarra gizasemeak zeraman labanan zegoen. Bilboko udaltzain mordoa ibili zen auzoan bere atzetik, labana kendu eta atxilo eraman nahian. Udaltzainen inguruan, dena ikusi eta guztia grabatzeko irrikaz herritar talde bat, herriko festetan txarangaren atzetik joaten garenean bezalaxe. Duela hainbat urte albisteak ez luke telebistan lekurik izango eta agian tokiko egunkariren batean agertuko litzateke, zutabe txiki batean zintzilik. Orain, aldiz, halako kontuak dira albiste; herritarrek telefono mugikorrekin grabatzen dituzten notiziak, ibilbide laburra dutenak baina igande bateko albistegia gizentzeko balio dutenak.
Pasa den astelehen eguerdian Espainiako telebista kate bateko bazka izan zen albistea eta bertako adituek harriduraz egiten zituzten gertatutakoaren inguruko aipamenak. Tartean, halako show-a egin beharrean, Bilboko Udaltzaingoak taser pistolak erabili beharko lituzkeela, labana zeraman gizonari zartakoa eman eta lasai atxilotzeko. Oi, demokrazia!
Egia da kalean eta batez ere besteei gertatzen zaizkienak ikustera ohitu garela: morboak hil zuen irratiko izarra. Fakultatetik pasa gabeko kazetari mordoa sortu dituzte sare sozialek, eta orain maldan behera abiada bizian doan harria ez du inork gelditzerik. Begiratu bestela Myanmar aldera.
Lurrikararen dardarizorik gogorrenean ere gizabanakoak ez daki telefono mugikorra ahaztu eta korrika abiatzen. Zuzeneko heriotzei eskainitako irudiak erregistratu dira kamerekin eta, noski, zentzurik gabeko munduan beste ezer hoberik ez dugunez, irudi horiek guztiak planeta osoko komunikabideetara zabaldu dira. Hortik gure etxera, pizzak bezala.
Zoritxarrez, pizza bat bezain zapal amaitu dute euren bizitza Myanmarreko biztanle horiek. Bitartean, pizza jan eta aldi berean irudi lazgarriak ikustera ohitu gara. Aurrean dugun pantailako irudiak ikustean galdetzen diogu geure buruari nola ote den posible euren burua babestu beharrean, kartaz egindako dorreak ziruditen eraikinak nola erortzen ziren grabatzen egotea. Gogoan izan sen ona dela sekula ona ez den sen bakarra.
