Aholku on bat

Ez zaitez sekula poeta batekin oheratu. Benetan esaten dut. Poetak red flag dira. Lagun batekin berbetan ari nintzela bota nuen esaldia orain dela ez asko eta errepikatu egingo dut. Ez zaitez sekula poeta batekin oheratu. Ez dut esaldia haragikeriarekin lot dadin nahi. Poeta batekin ezin da lorik egin. Txiste bat dirudi, baina lo egitea oso inportantea da.

Poetak irratia pizten du goizetan kalean oraindik inor ez dabilenean eta gosaldu aurretik betetzen du burua bateko hezkuntza legeaz, besteko Gazaz, tartean koltxoien anuntzioa adituta. Irudituko zaio mundua bortitzegia eta jarriko du podcast buru-itzaltzaile horietako bat, izan ere, musika oro iruditzen zaio nostalgikoegia, musika bera balitz bezala nostalgia horren sortzailea. Irratian ganorazko kontuetan hasi aurretik esnatzen bada, egunkaria irakurriko du eta bidaliko dizkizu titularren argazkiak beldurtuta edo ilusionatuta, unearen arabera. Berdurtuta normalean. Ez du informatuta egoteko egiten, goiza bete behar izaten duelako baizik, ohea egitea eta gosaltzea baino ideia hobea dela esango dizu galdetuz gero.

Poetak ez dizu gosaria prestatuko, ez dizkizu loreak oparituko. Nahiko du zuk bi ekintzok egin ditzazun, baina eskatuko dizu, mesedez, egin diezaiozula afaria, gaur ez duela bazkaltzeko denborarik eta gogorik izan eta ahul dagoela. Ezetz dirudien arren, gainditu omen zuen keinu erromantikoei garrantzia ematearen zera hori. Praktikoagoa da orain. Pena da, baina loreek ez dute triparik asetzen. Hitzak paperentzako gorde eta erregutuko dizkizu besarkadak begiekin, apur bat haserretuko da ez baduzu seinalea ulertzen. Esango dizu bigarren eskuko liburu dendan poeta nikaraguar baten liburu bat erosi duela eta maitale batek beste bati idatzitako oharrak dakartzala lehen orrian. Esango dizu azkenaldian ez duela maitasunean sinisten, baina jakingo duzu, hain zuen ere, ohar horiek egin dioten ilusioagatik erosi duela liburua. Erdi txolinduta nabaritzen duzula esaten badiozu errepikatuko dizu jada ez duela ezertan sinisten. Ezkutuan egingo duzu barre sano Co-Starren agertzen zaizunean. Maitasunean ez sinistea ez da posible, hitzaren zentzurik zabalenean behinik behin.

Barkamena eskatuko dizu zurekin hizketan ari den bitartean dei arraroak hartu behar izateagatik, gai batzuei buruz berba egiteak sortzen dion antsietateagatik, prokrastinatzeagatik, hozkailuan galletazko jogurtak bakarrik uzteagatik, mezuak ez erantzuteagatik, dutxan ileak uzteagatik, gehiegi kexatzeagatik. Baimena eskatuko dizu aurreko hartan esan zenuen esaldi poemagarri hura erabiltzeko, sofa osoa bereganatzeko, begietara begiratzeko, txokolate ontza erdi jateko, ipuinak boz gora irakurtzeko, leihoa zabalik mantentzeko, arratsalde hartan gertatutakoa narrazio bilakatzen saiatzeko, gehiago kexatzeko. Barkamenik eta baimenik ez eskatzeko esango dizu zuri. Ez omen dute eta ezertarako balio.

Lanean dagoela esango du beste lagun poeta batzuekin meriendatzen, irakurtzen, koadernoan marrazkitxoak egiten edo arkatzak zorrozten ari denean. Egun batzuetan ez duzu ikusiko eta ez duzu jakingo ohean jarraitzen duen edo zu ohartu orduko alde egin duen agendak agintzen dion helmugara iristeko, berandu, seguruenik.

Lotarako ordua aspaldi igaro denean, besaulkian topatuko duzu, hitz-gurutzatua amaitu guran; euskaltzain oso ditxosozko horren jaioterria zein ote den asmatu ezinda. Proposatuko diozu lotara joatea eta enegarren aldiz esango dizu jada kaferik ere ez duela hartzen, baina loezina duela oraindik.

Barkatuko didazue atrebentzia, baina lo egiteko ia astirik gabe pasa ditut aste biok, eta aholku xume hori baino ez nizuen eman nahi. Ez iezadazue galdetu zergatik izaten dudan insomnioa. Poeta naizen edo ez naizen erabakitzeak ere sortzen dit eta.