Euskal Herriko unibertsitateetako eta akademiaren esparruko ehunka kidek manifestu bat sinatu dute, Europako estatuek armagintzaren industria finantzatzeko eta indartzeko agertu dituzten asmoen aurka. Jule Goikoetxea, Iñaki Lasagabaster, Unai Pascual eta Xabier Renteria akademikoek sinatu dute Armagintza industria ez da bide(zko)a izenburuko idazkia, baina askoz gehiago dira manifestua sinatu dutenak, 130 baino gehiago.
Agirian, irakasle, filosofo eta adituek gogorarazi dute munduaren egoera «inoiz baino larriagoa» dela gaur egun: «Parisko 2015eko Gailurrean ezarritako 1,5 graduko muga gaindituta, 2024. urtea inoiz erregistratutako urterik beroena izan da. Are gehiago, gero eta gobernu gehiagok —tartean AEBetako administrazio berria— hartutako ingurumen konpromisoak albo batera utzi dituzte, eta klimaren krisia ukatzen duten jarrerak petrolio orban baten moduan hedatzen ari dira». Horren ondorioak «dramatikoak» direla uste dute sinatzaileek, eta horregatik, «bide orria aldatzea eta eredu sozioekonomiko berri baten alde egitea» proposatu dute.
Ikusi gehiago
Kezkaz begiratzen diote, ordea, Euskal Herriko erakundeek hartutako bideari: «Harriduraz irakurri dugu Zedarriak foro ekonomikoak [...] armagintza sektoreak eskaintzen dituen aukerei buruzko eztabaidari heltzea proposatu duela». Eta are larriagotzat jo dute Eusko Jaurlaritzak proposamen horri emaniko erantzuna: «Harriduratik haserrera pasa gara, instituzioetako arduradunek ideia horrekin bat egin dutenean eta, adibidez, Lan eta Enpleguko lehendakariordea, Eusko Jaurlaritza ordezkatuz, aukera horren alde agertu denean».
Planetaren mugak gainditzen ari diren honetan eta «gizarte- eta ekologia-trantsizioa egikaritzeko ekintzetara igarotzea inoiz baino premiazkoagoa» den honetan, «armagintza industria izango al da gure industria estrategiaren ardatza?», galdetu dute manifestuan. Izan ere, sinatzaileen arabera, «gerrarako industriaren alde» egitea ez da aukera bat: «Eskandalagarria da. Milaka pertsonaren heriotzan edo herrien genozidioan oinarritutako garapen ekonomikoa proposatzen da, eta gure herriaren oinarri etikoarekin ez dator bat».
Uste dute garapen ekonomikoa «sekuritizazioan» oinarritzeak «potentzia geopolitiko handien boterea mantentzea eta planetaren baliabide naturalak xahutzen jarraitzea» ekarriko duela, eta horrek, gainera, beste hainbat alorretan izanen duela eragina: «Gerraren ekonomiaren alde egiteak gastu publiko militarra handituko du, eta ondorioz, inbertsio publikoak murriztuko dira, trantsizio sozioekologikorako eta gure ekonomiaren deskarbonizazioa bermatzeko beharrezkoak direnak, hain justu». Industria militarra bultzatzeak, besteak beste, «gastu soziala murriztea» eraginen duela azpimarratu dute manifestuan: «Eta, beraz, osasuna, hezkuntza edo zaintza publikoen sistemaren hobekuntzarako beharrezkoak diren inbertsioen murrizketa dakar».
Hori dela eta, gogoetarako deia egin diote gizarte osoari, baina bereziki «erantzukizun politiko, instituzional, ekonomiko, sindikal eta sozialak» dituzten eragileei: «Norabide horretan aurrera egiteak amildegira garamatza».
