Idoki Ipar Euskal Herriko etxe ekoizleen elkarteak antolatu du Donibane Garaziko proiekzioa. Patrick Sallaberri (Aiherra, 1974) da Idokiko lehendakaria.
Nolakoa iduritu zaizu filma?
Biziki interesgarria da, gure laborantza filosofia aitzinerat ematen baitu: etxalde ttipia, lekuko arrazak, etxalde ttipiak bere ingurumenarekin duen lotura: pozoirik gabe, abereekin harremana.
Kontsumitzailea ere aipu da.
Biziki ontsa erakusten du, azkenean, kontsumitzaileak duela hautatu behar zer erosten duen. Etxalde ttipiak zer lotura duen janarien gustuarekin.
Idokikoak hurbileko saltze sareetan zarete. Ez ote da muga batera heldua, jende gehiena supermerkatuetara joaten baita?
Ez da dudarik badela anitz egiteko oraino. Gure sarea garatzen ari da, baina ttipi-ttipia da. Ipar Euskal Herrian, jendeen %80k kontsumoa supermerkatuetan egiten dute. Sekulako lana bada oraino biztanleria orokorra gure laborantzari buruz bihurtzeko. Guk gure sareak garatzen ditugu ditugun ahal ttipiekin.
Ahal ttipiegiak?
Supermerkatuen aldean, gure sarea ahula da komunikazioan. Hego Euskal Herrian hiri handiak dira, biztanleria handia, baina inportantea da erakustea jende batzuk badirela han ere gure laborantza aitzinerat emateko. Lan ttipiak dira, baina lan ttipi bat beste baten ondotik, kontzientzia bat ematen du. Kontsumitzaileak behar du ohartu badela hemen beste modelo bat.
Ardura etxe ekoizpenen prezioa aipatzen da muga bezala.
Beti entzuten dugu gure ekoizpenak biziki karioago direla besteak baino; hori ez da egia. Supermerkatuetan saltzen diren gauzekin konparatzen badugu, segurki, iduri du prezio ttipiak direla, baina, so egiten bada barnetik, usu ekoizpen batzuk biziki kario dira. Marketinarekin badakite egiten, eta iduri luke merkeago dela, baina ez da hala. Eta behar da so egin ekoizpen merke batzuen gibelean zer laborantza den: industriala, eta laboraria bera ez da ongi ateratzen. Aski da so egitea 50 urte hauetan zenbat laborari desagertu diren.
Hortik kontsumo hautuarena?
Denak erantzule gara. Kontsumitzaileak du eginen biharko laborantza zein izanen den. Lehen, gure aitatxi-amatxien buxetaren %50-60 jatekoarentzat zen. Orain, zenbat da: %20-30? Beste gauza batzuei buruz eman dute jendeek: deskantsatzeko edo. Jendeak ez du sobera pagatu nahi jatekoarentzat. Kontsumitzaileak momentu batez beharko ditu hautu batzuk egin. Bestenaz, hola segitzen badu, gure laborantza desagertuko da. Gu ere, laborariak, kontsumitzaile gara, eta denak hobendun gara. Behar genuke kasu eman.
