Hamaika ontzi paratu dituzte sukaldearen gainean, bakoitza dagokion lekuan; eta hasi dira elikagaiak eta tresneria mahai gainera ateratzen. Borobilak dira ontziak, lehendik inoiz ikusi gabeak, hain segur. Tentuz eta mimo handiz pintxo txiki beltz eta erdi obalatu bat eraikitzen ari dira ontzi bakoitzaren gainean. Naiades deitu diote pintxoari, baina izenak ez dio pista handirik eman ikusleari. Muskuilu tankera hartu du, azkenerako. «Osorik jan behar da, oskol eta guzti», argitu du sukaldarietako batek.
Muskuiluaren egileak Gregory Menard eta Lucile Voisin dira, Kanboko (Lapurdi) Terrae jatetxetik etorriak; baina bertze zazpi jatetxeren ordezkariek ere hartu dute parte XIX. Euskal Herriko Pintxo Txapelketaren finalean, Hondarribiko (Gipuzkoa) Itsas Etxean: Iruñeko Ayres del Soto jatetxeak, Donibane Lohizuneko (Lapurdi) L’Instinctek, Bilboko Clandestino Tap Roomek, Gasteizko Le Basquek, Hondarribiko Gran Solek, Gasteizko Haziak eta Iruñeko La Huerta de Chichak. Astelehenean hasi zen lehiaketa, eta, guztira, 54 parte hartzaile aritu dira sukaldean. Azkenerako, Kanboko Terrae jatetxea izan da irabazlea.
Finalista bakoitzak hamaika pintxo egin behar izan ditu gaur: bortz epaile ofizialentzat, bortz ostalaritza elkarteak osatzen duen herri epaileentzat eta, azkena, argazkiarentzat. Hamar minutu izan dituzte lana egiteko.
Epaileek muskuilua dastatu ondotik, Kabrarroka pintxoa kozinatzen hasi dira Bilboko Clandestino Tap Roomeko sukaldariak; kostaldeko pintxoa, kostaldeko herrira ekarria. Mokadu bakarrean irentsi dute platerean jarritakoa, eta epaileen aurpegiei adi-adi jarri da aretoa. Artean aho zaporea buruan dutela, papera hartu eta epaile bakoitzak haren balorazioa idatzi du. Agudo joan da goiza: bina bikote beti sukaldean; batak kozinatu bitartean, bertzeak egindakoa aurkezten du. Sukaldariak sartu-irtenean ibili dira.
Gasteiztik etorri da hirugarren pintxoa, Izar, antxoa bat abiapuntu hartuta. Haren gainean, irudimena. Epaileen aurpegietatik ezin ondorio garbirik atera. Eserlekuetatik, dena den, «itxura ederra dauka», entzun da. Hurrengo pintxoa prestatzen hasi dira iruindarrak, eta, haiekin batera, txingarraren kea publiko arteraino iritsi da. Horixe nahi zuten: hozkada bakarrean txuleta, pikilloa eta patata sumatzea. Piketa izena jarri dio Ayres del Soto jatetxeak. Itxurak ere lagundu du, kea zeriola iritsi baitzaie mokadua epaileei. Lehendabiziko parrillada horri, jarraian, Hondarribiko Gran Sol jatetxeko Los lunes al sol pintxoa batu zaio; bertze barbakoa bat ahora. Ostalarien egun libreari egin nahi izan diote keinu; astelehenari, hain zuzen.
Haragi zaporea kentzeko, arraina; Abadejo ahumado pintxoa kozinatu baitute Donibane Lohizuneko L’Instincteko sukaldariek. Abadira arrainarekin egindako artelan bat, finean. Aurkezpenak egiterakoan, zeledon irudikatzen aritu dira Gasteizko Haziako tabernariak: Maca-ron, copa y puro. Zeledonen purua txipiroiz betea, bertzeak bertze. Eta bukatzeko, zortzigarren pintxoa: Carbon, ikatzaren irudikapena; La Huerta de la Chicha jatetxeak egina.
Zerbitzariek argazkirako prestatutako pintxoak banan-banan kokatu dituzte, eta, epailearen azken erabakiaren esperoan, muskuiluaren egileek beren ontzietan dute begirada; inork jakin gabe, itsas trikuaren oskola baita gaurko baxera. «Zorte ona emateko». Zorte ona ez ezik, txapela ere gordeta zeukan ontziak.
