Prosecco

Ardo apardunez hitz egiterakoan, Champagne datorkigu gogora. Cavak ere hor daude, eta Sekt Alemanian eta Prosecco Italian. Munduan asko dira apardunak, ehunka esango nuke, baina ukaezina da hiru horiek direla ezagunenak, eta kalitate handiena eskaintzen dutenak ere bai.

Gaurkoan, Proseccoei emango diegu tartetxoa. Prosecco italiar ardo zuria da, gehienetan aparduna eta lehorra, edo oso lehorra. Ardo horiek egiteko erabiltzen den mahatsa glera da, nahiz eta lehen prosecco izena ematen zitzaien. Mahats hori Italiako hainbat herrialdetan hazten den arren, Prosecco jatorri izena eramateko Friuli-Venezia-Juliakoak edo Venetokoak behar dute izan mahatsek.

Proseccorik onenak eta ezagunenak Conegliano eta Valdobbiadene ingurukoak dira, Trevisotik gertu, iparralderantz jota.

Glera mahatsa (lehen prosecco) landatzeari buruzko berri idatzi askorik ez dago, baina, beste askotan bezala, erromatarren garaira eramaten gaituzte adituen ikerketek.

Treviso inguruan hainbat prosecco edo glera mota aurkitu dira, besteak beste proseccobianco, hau da, zuria edo prosecco balbi ere deitua, Balbi Valier konteak eman baitzituen ezagutzera Pieve de Soligon zituen lurretan landatuz. Beste bat proseccotondo da, mahats garauek duten itxura esferikoagatik; horixe da arruntena, eta, horregatik, toki askotan prosecco izena ematen zaio; soilik, inongo kalifikatiborik gabe. Bada, baita ere, prosecco lungo deitzen dena, garau luzeak zituelako, baina gaur egun ia desagertuta dagoela esan daiteke.

Conegliano eta Valdobbiadene jatorri izenean 3.900 hektarea baino ez dira, denak Treviso herrialdeko mendixketan banaturik; 50-500 metroko altueran landaturik, toki eguzkitsuetan, alegia. 3.000 ekoizle dira gutxi gorabehera.

Conegliano eta Valdobbiadene jatorri izenean prosecco mahatsa (glera) eraman behar dute gutxienez %85, eta beste hamabosta hauetariko edozeinez osatua: verdiso, perera, bianchetta eta prosecco lungo.

Araudiak ez du zehazten zein ardoztatze modu erabili behar den, baina prosecco guztiak edo ia guztiak charmat sistemari jarraituz egiten dira, hau da, ez da xanpain eta cavetan gertatzen den moduan bigarren hartzidura botilan, porlanezko biltegi itxietan baino.

Hiru prosecco mota ekoizten dira azukre kopuruaren arabera: brut, extra dry eta dry.

Extra dry motakoa prosecco klasikoa moduan ezagutzen da. Koloreari dagokionez, lasto kolorea erakusten du, betiere aparrak ematen dion distirarekin. Usain freskoduna, sagar eta udare ukituekin, zitriko eta lore zertzeladez inguratuak. Ahoan, belusatua eta lehorra da, azidotasun zorrotz batez lagunduta. Denetan berriena brut motakoa da, eta horren azidotasuna askoz zehatzagoa da; landare usain nabarmenagoa du, eta ogi xigortuen ukitua.