Portu mundu txiki bat da, auzo txiki bat, palmondoa eta guzti, ibaitik gertu. Ezkaratzeen atarietan auzotarrak hizketan ari dira. Balkoietan arropa zintzilik dago. Amonarena zen etxean bizi da egun Nagore Legarreta (Hernani, Gipuzkoa, 1981). Hantxe dauka, gela ilun batean, argazki laborategia.
Akats batekin hasi zen dena...
Lan askoren abiapuntua izan da akatsa, baina akats guztiek ez dute balio. Pospolo kaxa batekin egindako kamerarekin sortu ditut argazkiak. Lautan izan naiz Indian. Lagun batek katigatu ninduen. Taldeekin joan ginen bidaietako argazkilaritza irakastera. Nik pospolo kutxak eraman nituen. Lehenengo aldian kaxari jostorratz punta batekin egin nion zuloa, eta itzultzean konturatu nintzen zulotxoa oso handia zela, eta irudiak gaizki fokuratuta zeudela. Argazkiak errebelatzean konturatu nintzen hor bazegoela zerbait berezia, argi berezi bat, batez ere, eguzkiarekiko modu jakin batean kokatzen nintzenean. Argazkiak eguzki izpi txorrotadez beterik daude.
Liburu bat egingo duzu orain.
Udazkenean argitaratuko dugu liburua. Guztira zazpiehun argazki ditut, eta orain hasiko naiz edizio lanetan. Liburuaren haria egunaren zikloa da, egunsentitik ilunabarrera, kolore paleta kromatikoa ardatz hartuta.
Pospolo kutxa baten itxura izango du, ezta?
Hala da. Pospolo itxurako zorro baten barruan joango da; alde batetik eguna izango da, eta bestetik gaua. Dirua biltzeko kanpaina bat egin dugu, eta harrituta nago, zeren hogei bat egunetan oinarrizko helburura iritsi gara [4.322 euro]. Hala ere, gustatuko litzaidake kopuru hori gainditzea, zeren gutxienekora iritsi gara, baina proiektuak askoz gehiago balio du. Uztailaren 13ra bitarteko epea dago ekarpena egiteko, eta tartean badago aukera, liburuaz gain, argazkiak erosteko eta argazki kamerak egiteko ikastaroak erosteko.
Esan izan duzu ez zaizkizula National Geopraphicen argazkiak gustatzen.
Ez zait gustatzen eginda dagoen argazkia egitea. Ez dut nahi Taj Mahalaren argazkia egin, hori jada egina dagoelako. Oso zaila da zerbait desberdina egitea, baina pentsatu nuen egiteko modua aldatuta bidea oparoa izan zitekeela. Beste ikuspuntu bat landu nahi nuen.
Argazki onirikoak dira...
Estenopeikak beti ematen du mundu irreal baten sentsazioa, ametsen mundu batena. Asko kateatu nintzen estetika horretara. Gusturago sentitu naiz eremu horretan. Iradokitzen duten argazkiak dira, akatsez beteak, ez hain zehatzak. Estropezua aldarrikatzen dut. Bide batzuk irekitzen dizkizu, espero ez zenituenak.
Mezu bat ere badago.
Bizitzaren zikloari lotutako proiektua da. Indian egunean bizi dira, momentuan, eta filosofia hori ekarri nahi izan dut, ulertuta bizitzaren barruan heriotza dagoela. Bizitzarekin eta heriotzarekin lotzen dut lan hau, argiarekin eta iluntasunarekin. Azkenaldian lagun artista batzuk joan zaizkigu. Koldobika Jauregi bera. Berak bat egiten zuen begirada honekin. Asko etortzen zait haren erreferentzia. Eta Gorka Setien, Mikel Barreiro... Nolabait hor daude. Lan honen sinopsia izango litzateke beste egun bat pasatu da eta bizirik gaude. Momentua bizitzearen aldeko mezua da, gauzak disfrutatu eta sinplifikatzearena.
Varanarasirekin maitemindu zinen...
Bai. Oso konexio potentea sentitu nuen han. Ganges ibai sakratua da, eta goizaldean, eguzkia ateratzean, jende pila joaten da hara; errezoak egiten dituzte, luzaketak... Eranzten dira, arropa garbitzen dute... Eta bizitza ospatzen ari direnen alboan hildakoak daude. Dena aldi berean gertatzen da. Magikoa da.
Soinu banda bat ere izango du liburuak, ezta?
QR kode bat egongo da musika hori entzuteko. Hiru musikarirekin ari naiz: Mariano Hurtado, Nerea Garrido eta Beñat Iturriotz. Pieza bakar bat izango da, 20-30 minutukoa; hasi bezala bukatzen den abestia. Liburua bezala, egun baten kontakizuna izango da, goizaldearen argitik gaueko iluntasunera. Hori da pieza horren zentzua. Oso musika tresna bereziak erabiltzen ari dira, eta oso itxura ederra hartzen ari da. Gero zuzeneko emanaldiak egingo ditugu.
Zikinbrillo izango da zigilua. Zer da 'zikinbrillo'?
Aitak gauzak egiteko nuen moduari jarritako izena da. Nire marka bihurtu dut, etiketa estetiko bat. Gauzak egin nahi dituzu azkar eta ondo, baina narras xamar ateratzen dira, baina gero txukun jartzen dituzu, eta modu hori oso nirea da. Edertasunari egiten zaion omenaldi zatar bat dela esango nuke. Edertasunaren bilaketa utopiko horretan batzuetan gauza ederrak ateratzen dira.
LOTSABAKO
Argazkilari bat?
Argazkilari piktorikoak gustatzen zaizkit. Brassai esan behar nuen, baina berak zuri-beltza erabiltzen zuen. Sarah Moon esango dut. Argazki zoragarriak ditu.
Kolore bat?
Laranja.Leku bat?
Munduko edozein erreka.
