Errege eguna egun seinalatua izaten zen New Yorkera iritsi ginenetik. Umeak txikiak zirenean Rafa Yusteren etxera joaten ginen ospatzera, eta opariak ere jasotzen zituzten, bakoitzarentzat liburu bat. Rafarenean errege erroska jaten genuen. Mexikar batzuen okindegian lortzen zuen, Queens aldean, ez da erraza errege opila Estatu Batuetako hiri tzarrean aurkitzea. Panpinak edo babak ere izaten zituen barruan. Eta ez bat bakarra, Euskal Herrian bezala, dozena erdi bat baino. A ze paotsa.
Gure umeek jasotzen zituzten. Zorte ona, urte guztirako. Gainera, panpinek izaten zuten beren baliagarritasuna. Opileko panpinak Ume Jesusen itxurakoak zirenez, Gabonetako jaiotzan jartzen zituzten haurrek. Playmobil-ekin egindako gure etxeko jaiotza heterodoxoan. Ume Jesus bakarra jarri beharrean bi jartzen zituzten sehaskan, bata mutila eta bestea neska, beraiek bezala, bi haurtxo, bat beharrean, elkarren ondoan.
New Yorkera iritsi berri, otu zait erroska erostea. Gure auzoan ere saltzen omen dituzte zabaldu berri duten gozotegi frantsesean. Bertara joan naiz. Opilek barruan panpinarik ba ote duten galdetu diot zerbitzen zegoen gazteari. “Iaz bateon bati kontrako eztarritik sartu eta kexatu egin omen zen. Orduan, aurten kanpoan jarri dugu. Opilaren gainean jartzea aholkatzen dugu”. Opilaren gainean baba? Ez da posible.
Eraman dut opila etxera eta inor konturatu gabe sartu diot gozotegiko panpina. Baita etxeko jaiotzan zeuden beste biak ere. Zenbat eta gehiago, hobeto. Zortea behar dugu.
Urtero legez, niri ez zait tokatu. Umeei bai. Poza hartu dute panpinak aurkitzean. Eta gero jarri dituzte bueltan jaiotzan, ezer gertatu ez balitz bezala.
Urtero legez, niri ez zait tokatu. Umeei bai. Poza hartu dute panpinak aurkitzean. Eta gero jarri dituzte bueltan jaiotzan, ezer gertatu ez balitz bezala.