Nork ez du amestu gorputzaren tenplua deskodetzearekin eta mugimendu bakoitzaren uneko magiari lotzearekin? Ez die ezerk ihes egiten gaztetxoenei, zeinek garbi ikusten baitituzte gauzak eta etengabe jasotzen baitute informazioa. Irudimen apur baten laguntzarekin, baloi magikoa etengabe jariatzen den bizitzaren energia garbia da.

Gure ikasgelaren historian lehenbiziko aldiz, gu baino zaharragoak garaitu genituen futbolean. Ez nekien oso ondo zer gertatzen zen, baina, bat-batean, ikaskide guztiak jauzika eta oihuka ikusi nituen nigana etortzen. Neskek, gainera, salto egin eta musu eman zidaten. «Aupa, Aupa! Onena zara!!!», oihukatzen zuten. Lisek ere musu eta besarkada bana eman zizkidan, eta ikaskideek bizkarrean hartu eta jolastoki osotik eraman ninduten, oihu artean: «Pin, pan, pun, Berraliluze txapeldun!».

A zer komeria, egun baten esnatu, eta nor zaren ezin gogoratu! Hori gertatu zaio gure laguntxoari. Arnasa sakon hartu du, eta begiak luzatu ditu; luze-luze-luze eta zabal-zabal-zabalik. Zer demontre gertatu da? Nola heldu naiz ni honaino? Luzatu ditu berriz bi begiak gora-gora-gora, eta garroak aurrera-aurrera-aurrera… Baina ezin ezer antzeman.

65 intsektu espezie biltzen ditu liburuak, Europakoak eta mundu osokoak: koleopteroak, lepidopteroak, dipteroak, himenopteroak, isopteroak... Artropodoek soilik, mundu guztiko animalien % 80 baino gehiago osatzen dute. Zientzialariek milioi bat intsektu baino gehiago katalogatu dituzte, baina kalkulatzen dute benetako kopurua bost eta hamar milioi espezie artekoa dela. Ororen gainetik, izaki hagitz baliagarriak dira, loreak polinizatzen laguntzen baitute eta beste animalia batzuen elikagai baitira.

Basora goaz. Eta motxilan koaderno hau eramango dugu. Etxetik irten baino lehen ere, koadernoko orrialdeetan murgildu gara, naturan zer aurkituko dugun irudikatu nahian. Horrela jakin dugu lurra bizitzaren fabrika dela, zuhaitzak landare hutsak baino askoz gehiago direla eta basoetan eta mendietan kuadrilla handia bizi dela.

Zaldia, behia, ardia… baserriko abereak armiarma hartaratzen saiatzen dira haiekin joateko. Armiarmak, ordea, bere amarauna egiten dihardu, harik eta euli bat harrapatzen duen arte...

Zirriborroren bidaia hasiera izeneko hondartzan hasten da, itsasbazterrean. Muina izeneko baso arriskutsu batean jarraitzen du, eta, azkenean, bukaera deritzan toki batean du azkena, nahiz eta Zirrimarrak ez zuen espero bidaia halakoa izaterik.

Txakur zuri arrunt baten itxura du Xolak, baina jakinduria handiko izakia da. Xola ttikia beti dago prest bere lehoitasuna erakusteko edo basurdetan dabilen ehiztari taldearen buruzagitza hartzeko. Gazta goxoak edo Grogo jaunak prestatutako patata frijitu gustagarriek burua makurraraziko ez baliote, lau haizeetara zabalduta egongo litzateke haren heroitasunaren hotsa. Zorionez, Xolak edozein bazterretan aurkitzen ditu arima kideak. Bost ipuin hauetako beste pertsonaia guztiak bat etorriko dira Xolarekin azkenean: aurrera egin behar da kosta ahala kosta, eta batzuetan atzera.

Greg Heffleyk eta haren familiak kanpineko bidaia bat egiten dutenean, munduko abenturarik onenerako prestatzen dira. Baina planak ez dira aurreikusi bezala ateratzen, autokarabanetarako aparkaleku bat ez baita inola ere paradisu bat…

Gauza xumea da ahozapi bat, ezdeusa ia; ipuina ere genero apala da beste batzuen aldean. Zer ote da, hortaz, ahozapi batean idatzitako ipuin labur-labur bat? Keinu umil bezain ausarta, ondoan daraman marrazkiaren antzera, trazu arinez gauzatutako askatasun ariketa. Ana Urkizak eta Begoña Durrutik egin dutena, kasurako. On egin.