Kaleko alde banatan

Sarak e letra daraman metroa hartu nahi du. Lurrean aurkitu duen metrocard txartelak dirurik baduen frogatudu. Txartela pasa, eta piiiiiiiii entzun du. Zorionekoa gaur. Atea ireki da. Christie atzetik dator, presaka. Poltsatik txartela atera du, eta horrek ere piiiii seinalearekin batera aurrera egin du.

Bagoi berean, elkarren parean eseri dira. Arropa erosi berriak estreinakoz jantzita dago Christie.Sarak aspaldi samarrekoak daramatza soinean. Elkarri begiratu diote. Goitik behera. Disimuluan bezala. Baina begiradak gurutzatu dituztenean, Christie bereiPhonean babestu da, eta hura ukitzen hasi da. Sarak, berriz, begiradarekin ukitu du gailua.

«This is Lexington avenue, 53rd street», dio emakume ahots batek. Jaitsi egin dira. Christie pauso arinean doa. Sarak lasaiago hartu du. Kalea zanpatu, eta Christiek behatzarekin iPhonari galdetu dio: Park etorbidea? Eta gailuak bidea erakutsi dio. Sarak alde batera eta bestera begiratu du. Ez daki non dagoen. Pasaeran zihoan bati galdetu dio, eta horrek behatzarekin erakutsi dio norabidea.

Bidalitako tokira iritsi da Christie. Ufff, ilara dago; itxaron egin behar du. Amorrazioa sentitu du. Sara, berriz, azkeneko tokian jarri da. Ez du ezer esan, eta gutxiago sentitu.

Esperoan, zain, Christiek, parean, kalearen beste aldean duen jende ilarari begiratu dio. Beharra dutenei janari poltsak banatzen ari dira. Sarak oraindik ez du berea jaso. Justu kalearen kontrako aldean dagoen ilarari begiratu dio: moda-modako areto garestienera sartzeko itxaroten ari da jende hori guztia. Trenean bezala, biek elkarri begiratu diote. Kale bereko alde banatatik gurutzatu dituzte begiradak.

Nago gure herriko etxepeetan hasi dela jendea kaleko alde banatan biltzen. Ilarak luze eta bistako direnean errealitateaz jabetzea izaten da, ordea, errazena.